دنبال رقیب می روم من

چون بر اثر درفش، سوزن

چون رحل برای پله گشتن

شد قفل بهم دو پنجه ی من

از روغن او به حجره ی تن

ما راست چراغ دیده روشن

همراز نبی زخامهٔ کن

گر گل دو بود، یکیست گلبن

کردند ز طبع صافی من

آیینهٔ دأب خانه روشن

این پرده بگوی تا بیک بار

زحمت ببرد ز پیش مستان

نارنج و بنفشه بر طبق نه

منقل بگذار در شبستان

وان پرده بگوی تا به یک بار

زحمت ببرد زپیش مستان

معنیِ فنا بگویمت من

از هستی و نیستی گذشتن

گر در غلط اوفتیم در علم

کی در غلط اوفتیم در عین

از کوچهٔ عشق ره به در نیست

این وادی حیرتست و حرمان

در سینه نهان هزار دوزخ

در دیده عیان هزار عمان

روزی که چو ما شوی بدانی

کاین عشق چرا نماند پنهان

من یونسم و زمانه ماهی

من یوسف و روزگار زندان

سنگی است که می‌رباید آهن

کمتر تو نه زانی و نه زین من

ما را چه که بجنگ روس و ژاپن

یا حمله بالن و دراگن

بی توشه علم و مایه فن

افتاده بگرد بام و برزن

بی روی تو در سرا و گلشن

تنگ است دلم چو چشم سوزن

گوئی رخت ای چراغ روشن

مغناطیس است و من چو آهن

گشتند پیمبران پدیدار

با یک ‌دل و یک ‌زبان و یک ‌تن

یک‌ جلوه و صد هزار دیدار

یک پرتو و صد هزار روزن

برداشت حجب ز روی دادار

[...]