آنها که ربودهٔ الستند

از عهد الست باز مستند

تا شربت بیخودی چشیدند

از بیم و امید، باز رستند

چالاک شدند، پس به یک گام

[...]

نگشود مرا ز یاریت کار

دست از دلم ای رفیق! بردار

گرد رخ من، ز خاک آن کوست

ناشسته مرا به خاک بسپار

رندیست ره سلامت ای دل!

[...]

مقصود و مراد کون دیدیم

میدان هوس، به پی دویدیم

هر پایه کزان بلندتر بود

از بخشش حق، بدان رسیدیم

چون بوقلمون، به صد طریقت

[...]

نقض کرم است آن که قدرش

در حوصلهٔ امید گنجد

ماییم قلندران معنى

در کشور خوش هواى دینى

نه صحبت مال و نه غم ننگ

با خلق نه آشتى و نه جنگ

قانع شده‌ایم بر پلاسى

[...]

خورشید ندیده چشم خفاش

پیش من و تست در جهان فاش

فرزند خوش است اگر خلف باد

گر ناخلف است گو تلف باد

خاقانی را مپرس کز غم

ایام چگونه میگذارد

جو جو ستد آنچه دادش ایام

خرمن خرمن همی سپارد

بگذشت بهار و وا نشد دل

این غنچه مگر شکفتنی نیست؟

ما بی خبر از نظاره بودیم

جان رفت و خبر نکرد ما را

ای میر همه شکر فروشان

توبه شکن صلاح کوشان

عشاق زدست تو چون ساقی

خونابه بجای باده نوشان

در میکده ی غمت، سفالی

[...]

خاموش دلا زتیره گوئی

میخور جگری به تازه روئی

چون گل بر حیل کوس میزن

بر دست برنده بوس می زن

خواهی طیران به طور سینا

نزدیک مشو به پورسینا

دل در سخن محمدی بند

ای پور علی ز بوعلی چند

نگشود مرا زیارتت کار

دست از دلم ای رفیق بردار

گرد رخ من زخاک آن کو است

ناشسته مرا بخاک بسپار

رندی است ره سلامت ای دل

[...]

نقص کرم است آن که قدرش

در حوصله ی امید گنجد

هر دم زجهان عشق سنگی

بر شیشه ی نام و ننگم آید

چون اندیشم زهستی ی تو

از هستی خویش ننگم آید

شادم که داد وعده به فردای محشرم

[...]

در صحبت دوست جان نگنجد

شادی و غم جهان نگنجد

ما خانه خراب گشتگان را

در دل غم خانمان نگنجد

ای خواجه تو مرد خود فروشی

[...]

دردا که نرست اندر این باغ

یک لاله که نیست بر دلش داغ

آفتاب نیمروزی و به خدمت کردنت

میرسد خورشید اگر در نیمه شب میخوانیش

زن گرنه یکی هزار باشد

در عهد، کم استوار باشد

چون نقش وفا و عهد بستند

[...]

شرف خواهی، بگرد مقبلان گرد

که زود از مقبلان مقبل شود مرد

چو بر سنبل چرد آهوی تاتار

نسیمش بوی مشک آرد پدیدار

بهای در بزرگ از بهر این است

[...]