معده چو کج گشت و شکم‌درد خاست

سود ندارد همه اسباب، راست

مٰاذا اَخاضَکَ یا مَغْرُورُ فِی الْخَطَرِ

حَتّیٰ هَلَکْتَ فَلَیْتَ النَّمْلَ لَمْ یَطِرِ

بنده چو جاه آمد و سیم و زرش

سیلی خواهد به ضرورت سَرَش

آن نشنیدی که فلاطون چه گفت

مور همان به که نباشد پَرَش؟

دست دراز از پیِ یک حبّه سیم

به که بِبُرَّند به دانگی و نیم

گر به غریبی روَد از شهرِ خویش

سختی و محنت نبَرَد پینه‌دوز

ور به خرابی فتَد از مملکت

گُرسَنه خفتَد مَلِکِ نیمروز

پشّه چو پُر شد، بزند پیل را

با همه تندی و صلابت که اوست

مورچگان را چو بوَد اتّفاق

شیرِ ژیان را بدرانند پوست

هر که را بر سِماط بنشَستی

واجب آمد، به خدمتش برخاست

گوش تواند که همه عمر وی

نشنوَد آوازِ دف و چنگ و نی

دیده شکیبد ز تماشایِ باغ

[...]