کنیزکی چینی است به باغ در نسترن

سپید و نغز و لطیف چو خواهرش یاسمن

ستارگانند خرد بهم شده مقترن

و یا گسسته ز مهر سپهر عقد پرن

دادگرا تا مرا رست لبان از لبن

گیتی ازگفته ام ساخت پر از در دهن

مگر در اوصاف تو که ناید از من سخن

پیش تو مزجاه شد بضاعتم لیک من

ای پسری کز جمال خلعت نازت به تن

جان مرا تازه کن از آن شراب کهن

که خلعت شه رسید زری به وجه حسن

زآصفی طلعت است پر از فر ذوالمنن

عادت ابروی تست فته در انداختن

آفت عالم شدن تیغ به قهر آختن

زلف ترا شیوه است دل به بر آویختن

روی ترا در خور است دیدن و جان باختن

یکتنه خال تُراست شکوت غارتگری

[...]

خواهر غمخوار او نوحه کن و سینه‌زن

به شهرها شد روان به رنج و درد و محن

اسیر هر نابکار شهیر هر انجمن

سلطان المادحین به یادگار ز من

هر که بساحل فکند غائله شک و ظن

یافت ز بحر یقین گوهر دریای من

دل که خدا جوی شد کرد سفر از وطن

جان شد سر تا بپای رست از اوصاف تن

قومو اضاق المجال یا ایها النائمون

هبوا طال الرقود یا معشرا الراقدین

برنگ آزرم گل ببوی رشک گلاب

صاف چو یاقوت تر پاک چو در ثمین

رامش جان بر زنید جان بخروش آورید

تا ببرید از نشاط دل ز کف رامتین

طور دلم را بجان زلزله یم بیار

نور کف موسوی جلوه ده از آستین

می چو یمانی عقیق لاله چو چینی نگار

عقیق چونان شهاب نگار چون حور عین

در گذر از این و آن تا کی و تا چندهی

گوئی از کیقباد جوئی از آبتین

باده اگر آوری بیاد شهزاده آر

چو شعر من روح بخش چو گفته من متین

آنکه بعدلش نمود آب ز آتش فرار

چنانکه در روز جنگ گرگ ز شیر عرین

بعزم چون پور زال بحزم چون زال پیر

ببخت چون کیقباد بتخت چون کی نشین

الحق او را سریست در خور تاج شهی

اینش چتر و علم آنش تاج و نگین

تیرویش چون شهاب سینه بدوزد بناف

سینه آن چون حریر ناوک این آتشین

آری مهدی کند چاره دجال را

جان دهد آری بخاک عیسی گردون نشین

گر نه خطا گفته ام تخت شهی جای تست

آری گاه مهان در خور شاه مهین

خلعت شاهی بپوش بعون و لطف اله

باش همی مستدام بتخت عزت مکین