پرده چه باشد میان عاشق و معشوق

سد سکندر نه ثابت است و نه حایل

تو مرده کوثری و من زنده می

مشکل که بیک جو رود آب من و تو

تا تو اشارت کنی که در قدمم ریز

جان گرامی نهاده بر کف دستیم

سرها تا پا زبان شود گوش آید

زافسانه کیهان کر و خاموش آید

بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر

باز یکی روزگار چون شکر آید

مرد تماشای باغ حسن تو سعدی است

دست فرو ماندگان برند به یغما

گشت مرا دل به نامه ای ز تو خشنود

از غم من کاست تا به درد که افزود

نامه نه بر جی پر از دراری رخشان

نامه نه درجی پر لآلی منقود

ما در خلوت به روی غیر ببستیم

از همه باز آمدیم و با تو نشستیم

گشت کلاهم ز راه فخر فلک سای

گشت جبینم برای سجده زمین سود

نام تو می رفت و عارفان بشنیدند

هر دو به رقص آمدند سامع و قایل

هر شب و روزی که بی تو می رود از عمر

هر نفسی میرود هزار غرامت

جز دل رادش که دید یا که تواند

سیم به دریا و زرفشاند به کشتی

یار اگر از دوست دست شسته زدستان

کاسته از کاستی و خامی و زشتی

وای اگر از یار دل نواز نواسنج

[...]

چرخ ز بن کند آن درخت برومند

خاک فروکشت آن چراغ فروزان