چو در دنیا نخواهد ماند چیزی

ز بد کردار و نیکوکار جز نام

بکسب نیکنامی کوش و نیکی

که نیکو را نکو باشد سرانجام

پریشان باد هر کو خاطری را

ز فعل خویشتن دارد پریشان

اگر بازی ز صیدی برکند پر

پدید آرد قضا در هر پریش آن

گروهی را که ایذا گشت عادت

[...]

دلا در نیک و بد بی اختیاری

چنین آمد ز بدو فطرت آئین

بهر نیکی سزای آفرینی

بهنگام بدی در خورد نفرین

اگر خود فی المثل مقدار کاهیست

[...]

سفر نیکست بهر آنکه هر روز

چه خوش باشد بنو جائی رسیدن

مشرف گشتن از دیدار اصحاب

رخ صاحبدلان هر جای دیدن

ولی تلخست آن شربت که هر روز

[...]

مرا هفتاد و پنج از عمر بگذشت

ندیدم آدمی از هیچ انسان

نه از تحسین امیری گشت خرم

نه از تهجین وزیری شد هراسان

کرمشان گرچه باشد سخت دشوار

[...]

مرا گفتند ابوبکر و عمر را

اگر یاری دهی مانند عثمان

به محشر چون خلایق جمع گردند

بود آرامگاهت باغ رضوان

همی‌گویم از آن دم کان شنودم

[...]

طلب کردن همیشه کهتران را

بود مر مهتران را کار و پیشه

ز مرغان گرچه کمتر بود هدهد

سلیمانش طلب کردی همیشه

اگر من پنج روزی بالضروره

براه ناسزائی میزدم پی

مپندارید کان بود اختیاری

که هست اندر مثل آخر دوا کی

مرا خورشید دولت چون فروشد

[...]

اگرچه رزق مقسوم است می‌جوی

که خوش فرمود این معنی معزی

که یزدان رزق اگر بی‌سعی دادی

به مریم کی ندا کردی که هزی

پدر کردی نصیحت مر پسر را

که زنهار از کسی چیزی نخواهی

و گر روزی چنان افتد که خواهی

ز مردی خواه اگر چیزی بخواهی

خداوندا همیشه بود ما را

کتان و صوف و کمخاو عتابی

زر و اجناس و غله اسب و استر

ز پالانی و زینی و رکابی

کنون از جور چرخ ناسزاگار

[...]

خداوندا بر این عالیجنابت

کزو دارد فلک صد شرمساری

فراوان رنج بی راحت کشیدم

کنون سیر آمدم زین هرزه کاری

نخواهم کرد ازین پس عمر ضایع

[...]

خداوندا بحق آن کرامت

که ما را در ازل کردی گرامی

بنزدیک ملایک نفس ما شد

بتعلیم اسامی از تو سامی

ز ما نادیده استحقاق احسان

[...]

شهاب‌الدین علی را گفت یاری

که ما را از مِیَت چون نیست بهری

تو خود باری همی‌نوش و میفکن

نشاط باده از شهری به شهری

جوابش داد کان نوشیدنی نیست

[...]

عماد الدین محمد را بگوئید

ز من رمزی بآئین عتابی

که باشد هفته ئی یا بیش یا کم

که تصدیعت نمودم در خطابی

نیامد تا باکنون از جنابت

[...]

کریما وعده‌ای دادی چنانم

که خادم گشت از آن مخدوم راضی

تقاضا میکنم هر چند دانم

که بر رأی تو نسیان نیست قاضی

ولی محتاج باشد تیغ بران

[...]

مرا در خفیه دی میگفت یاری

که بینم شاه را از تو غباری

چه گفتی باز گو تا هست باقی

در آن حضرت مجال اعتذاری

بدو گفتم که تا اکنون جز اخلاص

[...]

مکافات بدی کردن حلالست

چو بی جرم از کسی بد دیده باشی

بدی با او بجای خویش باشد

نکوئی کن که نیکو کرده باشی

منم آنکس که در اشعار عذبم

نیابد هیچ طاعن جای طعنی

اگر ممدوح یابم مدح گویم

سزای آفرین از لفظ و معنی

همانا داستان باستانست

[...]

من اندر کسب اسباب فضائل

نکردم هیچ تقصیر و توانی

هنر پروده ام زینسان که بینی

بیا انکار کن گر میتوانی

سخنهائی بنظم آرم روانبخش

[...]