گروهی بچّه ژاندارمند در وی

که الّلهُمَّ اَحفِظهُم مِنَ الُغَی

من و رفتن از اینجا باز تا ری

میسّر کی شود هَیهات و هی هی

نمی دانم چه در پیمانه کردی (جانم)

تو لیلی وش مرا دیوانه کردی

چه شد اندر دل من جا گرفتی (جانم)

مکان در خانۀ ویرانه کردی

ای تو تمنای من، یار زیبای من، توئی لیلای من

مرا مجنون صفت دیوانه کردی

به رندی شهره شد نام تو عارف

که ترک دین و دل رندانه کردی

خوشا شهزاده و بوم و بر ری

خوشا آزادی و آسایش وی

که ای گردن‌فراز آهنین‌پی

که‌بود اوکاین‌چنین‌ترسیدی‌از وی‌؟‌!!

من و یاران به رخش آهنین‌پی

نشستیم و برون جستیم از ری

بپرید از فراز بام و ناگاه

ببینمتان به قصد خودنمایی

سحرگه سرکنید آرام آرام

نواهای لطیف آسمانی

سوی عشاق بفرستید پیغام

دمادم با زبان بی‌زبانی

شوند افرشتگان از چرخ نازل

به‌ زعم مردمان باستانی

شما افرشتگان از سطح منزل

بگیرید اوج و گردید آسمانی

کسی پرسید از من سر خلقت

بگفتم نیستم آگه ز حکمت

من این دانم که حق با بی‌نیازی

کند با مشت خاکی عشقبازی

مسلمانی ندا کردش که هی‌هی

نبرد ستی به سر علتش پی

تهی هرگز از آنان، ملک جم نی

که شیرانش برند، از دشمنان پی

صفا از صبح و شورانگیزی از می

شکرافشانی و شیرینی از نی