بهر وصفی که باشد زنده هر شیئ

در او دارد تجلی اسم الحی

عما شرطش بتحقیق اربری پی

بود أن لایکون معه شیئی

بود البته بر ظل اقرب از وی

که ظل بی او بود نابود و لاشیئ

ز نصف دایره اولی بمعنی

بود از آنولایت کوست کبری

بود اعراضش از حالات علوی

بسوی کون و کونیات سفلی

بود آن ماده یعنی که هر شیئی

کند بیشک قبول صورت از وی

بدان جاه و جلال و پادشاهی

نظر ننمود از بی‌اعتنایی

غضب آلوده شد شاپور بر وی

بدان بی‌مهر نارعنا بزد هی

کسی چون گشت پیدا تا برد وی

به سر دست بیرون ماندنم پی

سفالین خُمُّ و در وی لعلگون می

کبدر فی الدجی والشّمس فی فِی

زجاجی جام بین کز عهد جمشید

گذر ننموده سنگ فتنه بر وی

نشاید فرق کرد از غایت لطف

[...]

ز هر راهی که خواهد گو کند طی

که باید علم را شد وارد حی

نداند گر الف زو پرسی از بی

چه داند انکشاف علم محیی

ولایات شموسی را صف حی

بود در پیش و اقماریست از پی

ز کافور سلوکم عمر شد طی

بنار جذب ما را گرم کن پی

سر عریان مخموران این می

فرو ماند بجام و افسر کی

بود در استخوان و در رگ و پی

رگ و استخوان و پی مینا و اومی

که ماهم بر علی فرزند موسی

عزا داریم در دربار اعلی

گهی نو شد قدح، گاهی دهد می

شود او از قدح مست و من از وی

ز یاران وطن دارم تمنی

که بی ضنت بعون الله تعالی

سبوی خانقاهان خالی از می

کند مکتب ره طی کرده را طی

ز بزم شاعران افسرده رفتم

نواها مرده بیرون افتد از نی