قضا را باغ باغ شاه چین بود

که خوشتر از همه روی زمین بود

بت لاغر میان فربه سرین بود

برخ چون گل بلب چون انگبین بود

چوهر خط دادخواه از شهر چین بود

ازان پیراهنِ او کاغذین بود

هزاران چین ز زلفش در جبین بود

ز چین میآمد آن ساعت چنین بود

ز پیر پر سخن پاسخ چنین بود

که ماهی شاه با گل همنشین بود

حقیقت صورت عشقم چنین بود

یقین منصور در ما پیش بین بود

مرا این آفرینش بهر این بود

مرا این سر یقین عین الیقین بود

چو منصوراز حقیقت راست بین بود

حقیقت جان او عین الیقین بود

همی دید و گمانش در یقین بود

که در عشق ازل او راه بین بود

همه دیدار بود و حق یقین بود

که آدم اولین و آخرین بود

چو حق میدید حق اینجا یقین بود

درونش اوّلین و آخرین بود

که هستی امّت احمد یقین بود

توئی بیرون ز راه کفرو دین بود

شب معراج او اندر زمین بود

یقین او عیان عین الیقین بود

دل عطّار مقصودش همین بود

که احمد در درونش پیش بین بود

در آن شب کان صنم را حالت این بود

خضرخان نیز هم‌چون او غمین بود

یکی آن کو به حضرت نازنین بود

چراغ چشم شاه دوربین بود

مناجاتش در آن سروقت این بود

چو صادق بود در دعوی چنین بود

سعادت یار و بختم همنشین بود

زمان در حکم و اقبالم قرین بود

من اندر عیش و بختم در کمین بود

چه شاید کرد چون طالع چنین بود

در آن ایام هر کس اهل دین بود

بر او حکم شریعت اینچنین بود