نه بس بود آنکه خوردی تا به امروز

کنون خوردی چنان ماه دل افروز

حسود ویس بودی روز نوروز

که نه چون روی او بودی دل افروز

اگر دیدی گناهی زو یکی روز

تو دانی کش گناهی نیست امروز

چو سر برزد خور تابان دگر روز

فروزان روی او شد گیتی افروز

بدین سان بود حالش تا یکی روز

به ره بر، دید خورشید دل افروز

ز ما بیند همین بد مهری آن روز

که از وی ما همی بینیم امروز

تو گفتی چشم بود ابر نوروز

همی بارید بر راغ دل افروز

اگر باشد خزان را طبع نوروز

مرا امروز باشد طبع آن روز

چو از من رفت چه شب رفت و چه روز

مژه از هر دو یکسان دارم امروز

نخفتم تا ترا دیدم شب و روز

ز شب تا روز بی کام ای دل افروز

گر از حالم نپرسد آن دل افروز

من از حالش همی پرسم شب و روز

دل رامین به یاد آورد آن روز

که پیمان بست با ویس دل افروز

همی تا عشق بر من گشت فیروز

ندیدم خویشتن را شاد یک روز

به جای راه دستان دل‌افروز

به گوشم سرزنش آید شب و روز

گناهی را که تو کردی یکی روز

هزاران عذر خواهم از تو امروز

مرا هستی چو فرزند دل افروز

به تو نپسندم این سختی بدین روز

به پاسخ گفت رامین دل افروز

شب خشم تو ما را شب کند روز

همی گویم کنون ای بخت پیروز

کجا بودی نگویی تا به امروز

اگر دشمن به کامت باشد امروز

به کام دشمنان باشی تو یک روز

ترا جاوید بادا بخت پیروز

ز بهروزیت بد خواه تو بد روز