چو رام از خدمت آن نیکنامان

به طرف جوی شد سرو خرامان

فشاند از نرگس آن سرو خرامان

چو خون خلق ، خون دل به دامان

در آن مشکوی مشکین شو خرامان

معطر ساز آنجا جیب و دامان

خرامان گشت چون سرو خرامان

گل افشان از گریبان تا بدامان

شکرریز مذاق تلخکامان

سحرگاه امید تیره شامان

نجوشاند دماغ ناتمامان

می ناپخته از مینای خامان