به نام آنکه جان را داد مسکن
چو یوسف اندرون محبس تن
به نام آنکه دلها کرد نخجیر
ز عشق افکندشان بر پای زنجیر
جهانبان کارفرمای یگانه
گناه آمرز مردم بی بهانه
جنون بخش دل شوریده حالان
خرد بخشنده ی نازک خیالان
زبان داننده ی هر بی زبانی
سخن سازنده ی هر نکته دانی
پناه از کین دهر آوارگان را
به رحمت چاره گر بیچارگان را
ضمایر را به علم غیب دانا
خلایق را خداوند توانا
انیس خاطر خلوت گزینان
چراغ افروز بزم شب نشینان
غریبان را به کنج غم پرستار
طبیب دردمندان دل افگار
گرفتاران زندانخانه ی غم
به یادش در شکنج بند خرّم
فرح بخش دل اندوهناکان
فروغ افزای روشن جان پاکان
نمک پاش جراحتهای کاری
قرار هر دلی در بی قراری
شکرریز مذاق تلخکامان
سحرگاه امید تیره شامان
جز او بیچارگان را دادرس نیست
جز او کس در بلا فریادرس نیست
به ظاهر خانهٔ او کعبهٔ گل
به باطن منزلش در خانهٔ دل
ز چشم سَر جمالش گر نهان است
به چشم سِر گرش بینی عیان است
ز دلهای شکسته تختگاهش
شهیدان بلا یکسر سپاهش
مبرّا ذاتش از هر عیب و نقصان
به یادش هر دلی در سینه رقصان
چنین یکتا خدایی را ستایش
همی گویم همی جویم نیایش
کنون زان به که بهر عرض حاجات
به درگاهش کنم ساز مناجات
خداوندا مرا بخشا زبانی
پی پوزش در آن شیرین بیانی
مرا جا در صف اهل وفا ده
دلی پر نور جانی باصفا ده
ز دام هر من و مایی رها کن
ز خود بیگانه با خویش آشنا کن
تو خود دانی ز فرط تیره بختی
ندیدم در جهان جز رنج و سختی
نکردم ای خداوند یگانه
ثوابی جز گناه اندر زمانه
بدی زشتی همیشه پیشه ی من
خیال ناصواب اندیشه ی من
اگرچه رو سیاه و شرمسارم
امید از رحمتت بسیار دارم
به رحمت گر نبخشایی گناهم
فسوسا بر من و روی سیاهم
چرا رخ را به نومیدی خراشم
من از ابلیس مجرم تر نباشم
اگر چند او سزای نقمت توست
هنوزش چشم سوی رحمت توست
تو با من آن کن ای رحمان غفّار
که از بخشایشت باشد سزاوار
مرا در فقر گنج سلطنت ده
به تن زیب از لباس مسکنت ده
درین گیتی به خویشم ساز محتاج
در آن گیتی بده ز آمرزشم تاج
مرا محکم به خود فرما توکل
ز غیرم کن رها دست توسل
جدا از هر درم پیوند گردان
به باب خویش حاجتمند گردان
مرا مگذار در دل جز خویش
تن آسایی ده از هر رنج و تشویش
تو حفظ از حیلت اهریمنم کن
چو خصم توست با وی دشمنم کن
مهل کاین خصم بر من چیره گردد
وز او تابنده روزم تیره گردد
بکن روشن جهان بینم به محشر
ز دیدار دلارای پیمبر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن براساس مضامینی معنوی و عرفانی نوشته شده است و به ستایش خدای یگانه و طلب رحمت از او می‌پردازد. شاعر به تصویر کشیدن زیبایی‌های خلقت و عشق به خدا، به مفهوم زندگی و اندیشه‌های انسانی می‌پردازد. او از خدای خود می‌خواهد که او را از مشکلات رها کند، به او نور و دلگرمی عطا کند و در مسیر درست راهنمایی‌اش کند. شاعر ضمن بیان عجز و ناتوانی خود در برابر مشکلات، امیدوار به رحمت و بخشش الهی است و در جستجوی آرامش و رهایی از گناهانش، به دعا و نیایش می‌پردازد. این شعر ترکیبی از عواطف درونی و جستجوی معنویت است که به تواضع و سرسپردگی انسان در برابر خداوند اشاره دارد.
هوش مصنوعی: به نام آن کسی که جان را آشیانه‌ای بخشید. مانند یوسف که در زندان جسم خود قرار دارد.
هوش مصنوعی: به نام خدایی که دلها را شکار عشق قرار داد و آنها را بر زنجیرهای محبت بست.
هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که خداوند تنها مدیر و سرپرست جهان است و اوست که بدون دلیل و به راحتی می‌تواند گناهان مردم را ببخشد.
هوش مصنوعی: عشق و جنون به دلهای آشفته شور و شوق می‌بخشد و عقل به دلهای حساس و خیال‌پرداز آرامش و زیبایی می‌دهد.
هوش مصنوعی: زبان، ابزاری است برای کسی که ناشنواست و می‌تواند به او کمک کند تا به درستی نکات را بیان کند و بفهمد.
هوش مصنوعی: پناهی برای آوارگانی که در دنیای پر از کینه هستند، به رحمت کسی که می‌تواند به دردمندان کمک کند.
هوش مصنوعی: فهمیدن احوال و ویژگی‌های انسان‌ها تنها در توانایی خداوند است، که به علم غیب آگاه است و قادر به درک عمیق همه مخلوقات می‌باشد.
هوش مصنوعی: دوستی برای کسانی که در تنهایی به آرامش می‌رسند و شادابی را به محفل‌های شبانه می‌آورند.
هوش مصنوعی: غریبان در گوشه‌ی غم و اندوه، نیازمند پرستاری هستند که بتواند دردهای دل آنها را درمان کند.
هوش مصنوعی: کسانی که در زندان اندوه گرفتارند، با یاد او در بند، شادمان می‌شوند.
هوش مصنوعی: شادی‌بخش دلهای غمگین و نورافزای جان‌های پاک و معصوم.
هوش مصنوعی: زخمی که بر دلها می‌زنیم، با تندگویی و تلخی‌های زندگی، همواره نمکی بر زخم‌ها خواهد بود و این درد و رنج، نشانه‌ای از بی‌قراری هر دل خواهد بود.
هوش مصنوعی: شکر در دهان کسانی که تلخی را تجربه کرده‌اند، به مانند امیدی در صبح زود است که حتی برای کسانی که شب‌های سخت را گذرانده‌اند، می‌تواند گوارا باشد.
هوش مصنوعی: غیر از او کسی نیست که به بیچارگان کمک کند و در سختی‌ها کسی نیست که فریادرس باشد.
هوش مصنوعی: ظاهر خانهٔ او شبیه به کعبه‌ای است که از گل ساخته شده، اما در حقیقت، محل سکونت او در عمق دل خود است.
هوش مصنوعی: اگر جمال او در چشم ظاهر نیست، در دل و باطن می‌توان آن را به وضوح دید.
هوش مصنوعی: دلهای آسیب‌دیده، سرزمین افرادی است که در برابر سختی‌ها و مشکلات ایستادگی کرده و جان خود را فدای انقلاب و آرمان‌ها کرده‌اند.
هوش مصنوعی: ذات او از هر گونه عیب و نقص پاک است و یاد او، در دل هر کسی به شوق و شادی می‌رقصد.
هوش مصنوعی: من به ستایش و دعا از این خدای یکتا و منحصر به فرد می‌پردازم و همواره در جستجوی او هستم.
هوش مصنوعی: حالا بهتر است که برای بیان نیازهایم به درگاهش دعا و ناله کنم.
هوش مصنوعی: ای خدا، مرا ببخشایی که زبانی به من بدهی تا به روشنی و شیرینی از اشتباهات و تقصیرهایم عذرخواهی کنم.
هوش مصنوعی: من را در میان افرادی که به وفا و صداقت مشهور هستند قرار بده، تا با دلی روشن و روحی پاک زندگی کنم.
هوش مصنوعی: مرا از قید و بند خودخواهی و تعلقات رها کن و به من کمک کن تا با وجود خودم آشنا شوم.
هوش مصنوعی: تو خود می‌دانی که به خاطر بدبیاری‌ام در دنیا چیزی جز درد و سختی ندیده‌ام.
هوش مصنوعی: ای خداوند یگانه، در این دنیا هیچ عملی جز گناه از من صادر نشده است.
هوش مصنوعی: بدی و زشتی همواره خاصیت من شده‌اند و افکار نادرست من به این وضعیت دامن می‌زنند.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه شرمنده و ناامید هستم، اما به رحمت تو امید زیادی دارم.
هوش مصنوعی: اگر به رحمتت گناهم را نراحی، پس از من بگذری و چهره‌ام را ببینی که چقدر تیره و سیاه است.
هوش مصنوعی: چرا باید در چهره‌ام نشانی از ناامیدی باشد، اما من از شیطان گناهکارتر نباشم؟
هوش مصنوعی: اگرچه او سزاوار سختی و عذاب توست، اما هنوز هم چشمانش به سوی رحمت تو دوخته شده است.
هوش مصنوعی: ای بخشنده و نیکوکار، خواهش می‌کنم با من طوری رفتار کن که شایسته‌ی رحمت و بخشش تو باشم.
هوش مصنوعی: به من در فقر و تنگدستی، ثروت و شکوه سلطنت را ببخش و از زیبایی و شیکی که در لباس دارم، چیزی به من بده که نشان‌دهنده‌ی اوج فقر من باشد.
هوش مصنوعی: در این دنیا به همت خود نیاز دارم و در آن دنیا ای کاش از بخشش‌ها و رحمت‌های الهی بهره‌مند شوم.
هوش مصنوعی: عزیزم، من را با خودت محکم نگه‌دار و از وابستگی به چیزهای دیگر آزادم کن.
هوش مصنوعی: از در هر مادی جدا شو و به دروازه‌ی خودت وصل شو. حاجت و نیازم را برآورده کن.
هوش مصنوعی: مرا تنها به خودت واگذار و از هر گونه رنج و نگرانی آرامش بده.
هوش مصنوعی: از تو می‌خواهم که مرا در برابر نیرنگ‌های شیطان محافظت کنی، زیرا او دشمن توست و من نیز باید با او دشمنی کنم.
هوش مصنوعی: اجازه نده که این دشمن بر من پیروز شود، زیرا در این صورت روشنایی روز من تحت تأثیر او تاریک خواهد شد.
هوش مصنوعی: به من کمک کن تا در روز قیامت، به خاطر دیدن محبوب پیامبر، دنیا برایم روشن و واضح شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.