منم پور آن شه که در نینوا

به مرگش بمویند مرغ هوا

سر شاه را از میان هوا

گرفت و ببوسید با صد نوا

ز ماهی به دریا ز مرغ از هوا

برآمد دران دشت چون نی نوا

ز ماهی به دریا و مرغ هوا

پی ماتم او برآمد نوا

ولی گشته مختار فرمانروا

به فرمان پور شه نینوا

سرافراز پرسید: کای بینوا

که را دانی از بهر خود پیشوا؟

همان سال کاندر صف نینوا

حسین علی (ع) را نگون شد لوا

امیری چو مختار فرمانروا

کشد کیفر خسرو نینوا

به رزم شهنشاه فرمانروا

دبیر عمر بود در نینوا

چه کردی تو در پهنه ی نینوا

به رزم شهنشاه فرمانروا؟

اگرچه پس از آن دو فرمانروا

شلمنصر و آتور از نینوا

زبابل همی تاخت تا نینوا

به آلامیان بود فرمانروا

زبابل همی تاخت تا نینوا

جهاندار و پیروز فرمانروا

اگر پادشاهست‌، اگر بینوا

سرانجام او مرگ باشد روا

کنون تخت و تاجش یکی بی نوا

گرفته است و گشته است فرمانروا