بدان شهر بد شاه مازندران

هم آنجا دلیران و کندآوران

پذیره شدن را سپاه گران

دلیران و شیران مازندران

به زین اندر افگند گرز گران

چو آمد به نزدیک مازندران

چو بشنید سالار مازندران

ز گردان گزین کرد چندی سران

یکی شد بر شاه مازندران

بگفت آنچ دید از کران تا کران

پذیریم از شهر مازندران

ببخشیم بر کهتر و مهتران

برون آمد از شهر مازندران

سرش گشته بد زان سخنها گران

سراپردهٔ شهریار و سران

کشیدند بر دشت مازندران

یکی نامداری ز مازندران

به گردن برآورده گرز گران

بفرمود سالار مازندران

به یکسر سپاه از کران تا کران

ازان سو که بد شاه مازندران

بشد پیلتن با سپاهی گران

مرا دید چون شاه مازندران

به گردن برآورده گرز گران

نه برخاست از جای سنگ گران

میان اندرون شاه مازندران

که تا زنده باشد به مازندران

پرستش کنندش همه مهتران

زمین را ببخشید بر مهتران

چو باز آمد از شهر مازندران

سر آمد کنون رزم مازندران

به پیش آورم جنگ هاماوران

پذیره شدندش همه مهتران

به سر برنهادند باژ گران

به پیش اندرون شهر هاماوران

به هر کشوری در سپاهی گران

نخستین سپهدار هاماوران

بیفگند شمشیر و گرز گران

به پیمان که از شهر هاماوران

سپهبد دهد ساو و باژ گران