تو درازی و نیز در یازی

پس همان به که گَوز کم بازی

گر تو از علم نردبان سازی

هرچه خواهی تو زود دریازی

در گِل ار تخم شادی اندازی

ندروی جز غم ار چه به تازی

گر تو کار سفر همی سازی

تو ز من خواه و گیر جان بازی

آن شنیدی که گفت دمسازی

با قرینی از آنِ خود رازی

ور قبای فنا بیندازی

به قبیلهٔ بقای حق تازی

یافت از سعی تو سرافرازی

دین و شرع محمّد تازی

شغل دولت که از ستم سازی

چه بود جز که گرگ و خرّازی

یافته دین احمد تازی

سرفرازی بدان شه غازی

ای شهنشاه عادل غازی

تیغ در نه چو احمد تازی

بینی ار هیچ سوی او تازی

از سر جدّ نه از سرِ بازی

ای ز تیغ تو در سرافرازی

ملک ترکی و ملت تازی

روزگاری به حل و عقد و سزد

به چنین روزگار اگر نازی

بحر سوزی چو در سخط رانی

[...]

چون بر آن روی و موی همرازی

با تو در سازم ار چه غمّازی

راه گم کرده ای و می نازی

مانده در شِشدری و می بازی

تو بر آن کس که سایه‌اندازی

دیر خوانی و زود بنوازی

در نظرگاه راست اندازی

یَغلِقش را به موی شد بازی

کفلی با دُمش به دم‌سازی

گردنی با سمش به سربازی

آن رسن کش به لیمیا سازی

من بیچاره در رسن بازی

وان شکر لب ز روی دمسازی

باز گفتی نکرد از آن بازی

چون گران دیدمش در آن بازی

کردم آهستگی و دمسازی