المنة لله که به خون گر خفتیم

یکچند چو غنچه عاقبت بشکفتیم

از کشمکش دهر بسی آشفتیم

کز گوهر راز سبحه واری سفتیم

جامی که قوی شکسته حال است

وز دست زمانه پایمال است

چون فال زنان ناخردمند

گرد آورده ست مهره ای چند

باشد نظر خجسته فالی

[...]

ابتدی بسم الله الرحمن

الرحیم المتوالی الاحسان

می‌کنم از نم این آب حیات

زندگی بخش دل اهل نجات

تر زبانِ خامه مشک افشان را

[...]

انما الله اله واحد

فهو المنعم و هوالحامد

می نهد شکر نعمت به دهان

می کند شکر گزاری به زبان

شکر فضلش چو عطای دگر است

[...]

ای حیات دل هر زنده دلی

سرخ‌رویی دهِ هر جا خجلی

چاشنی‌بخشِ شکر‌گفتاران

کار‌شیرین‌کنِ شیرین‌کاران

برفرازندهٔ فیروزه‌رواق

[...]

فرخ آن روز که از مکمن راز

بارگی راند به جولانگه ناز

علم جاه به بطحا افراخت

مکه را سکه دولت نو ساخت

سرو بی سایه اش از قدر بلند

[...]

ای قمر طلعت مکی مطلع

مدنی مهد یمانی برقع

شقه برقع تو برق افروز

لمعه برق رخت برقع سوز

لیلت القدر ز مویت تاری

[...]

چون نی خامه شد انگشت نمای

به نواسازی توحید خدای

دلگشا زمزمه دیگر ساخت

پرده نعت پیمبر پرداخت

به چو آن زمزمه کوتاه کند

[...]

شب که زد تیرگی مهره گل

قیرگون خیمه ز مخروطی ظل

اختر از سیم و شهاب از زر ناب

ساختند از پی آن میخ و طناب

چون مشبک قفسی مشکین رنگ

[...]

ای به پهلوی تو دل در پرده

سر ازین پرده برون ناورده

دل که هر سر بود آورده او

دل در پرده بود پرده او

یکدم از پرده غفلت بدر آی

[...]

مردم دیده روشن خردان

بحر دانش همه بین همه دان

بس که در مدرسه ها رنج علوم

برد شد حاصل وی گنج علوم

لیک ازان گنج بجز رنج ندید

[...]

ای ز اندوه تو پر خون دل ما

دمبدم از تو دگرگون دل ما

دل ما در رهت افتاده پریست

که بر او باد هوا را گذریست

هر دم از جنبش هر باد درشت

[...]

آب آن روضه دین افروزد

تاب این خرمن ایمان سوزد

در سخن نیست به زر کس محتاج

سکه زر ز سخن یافت رواج

ای بسا قفل درین کاخ دو در

[...]

ظلم حجاج به غایت چو رسید

تیغ بر تهمتی چند کشید

گنج ها زر به فدا آوردند

گنجشان خاک به سر بر کردند

هیچشان حیله گر سود نکرد

[...]

ای زبان خرد از کنه تو بند

پایه قدر سخن از تو بلند

به خرد شرح کمالت نتوان

به سخن شکر نوالت نتوان

سخن از باغ جمالت وردیست

[...]

ای به هر شاهد موزون مفتون

حالت از مشک خطان دیگرگون

هیچ شاهد چو سخن موزون نیست

سر خوبی ز خطش بیرون نیست

صبر ازو صعب و تسلی مشکل

[...]

سعدی آن بلبل شیراز چمن

در گلستان سخن دستان‌زن

شد شبی بر شجر حمد خدای

از نوای سحری سحر نمای

بست بیتی ز دو مصراع به هم

[...]

ای سخن را چو گهر سنجیده

خلعت نظم در او پوشیده

کرده تمییز صحیحش ز سقیم

به ترازو زنی طبع سلیم

می کند وزن سخن نظم پرست

[...]

ای درین کارگه هوش ربای

روز و شب چشم نه و گوش گشای

نه به چشم تو ز دیدن اثری

نه به گوشت ز شنیدن خبری

نرگس این چمنی کز لب جوی

[...]

فاضلی وادی برهان پیمای

در بیابان جدل جان فرسای

عمر در بحث و جدل طی کرده

پای یکران عمل پی کرده

نه دلش را ز طریقت نوری

[...]