نافه زلفی و آئینه جامی کافی است

نه مرا چون دگران دعوی چین تا حلب است

گر به تشریف قبولش بنوازی ملک است

ور به تازانه قهرش بزنی شیطان است

داشتم خاطر جمعی ز جهان بی کم و کاست

ساخت آن زلف کجم کار پریشانی است

می برد آب رخم آتش افسوس رواست

می خورد خون دلم مردمک دیده سزاست

تو که یغما که اگر سلطنت فقر این است

کی نه پرویز نه جمشید گدای در ماست

نافه زلفی و آئینه جامی کافی است

نه مرا چون دگران دعوی چین تا حلب است

شیوه لاله رخان گر همه جور است و جفاست

شکوه در مرحله عشق زمعشوق خطاست

همگی عین صوابست خطای معشوق

میشمارند وفا گرچه همه جور و جفاست

به طبیبان چه حوالت کنیم چاره حبیب

[...]

بویِ توحید ز مستانِ خدا نشنیده است

خار و گل در نظر عارف اگر یکسان نیست

هرکه بینی لبش ازدعوی منصورپر است

لیک رندی که کشد سرزنش دار کم است

هرکه مفتون تو شد کی پی نام و ننگ است

هر که مجنون تو شد کی پی عقل و دین است

پیش خاکسترِمنصور چه خوش گفت آن رند

کان که می‌گفت اناالحق به سرِ دار کجاست

بویِ توحید ز مستانِ خدا نشنیده است

خار و گل در نظر عارف اگر یکسان نیست

زاهد شراب کوثر و حافظ پیاله خواست

تا در میانه خواستهٔ کردگار چیست

این‌چه‌استغناست‌یارب‌وین‌چه قادر حکمت است

کاین همه زخم نهان هست و مجالِ آه نیست

هرچه هست از قامت ناسازِ بی اندامِ ماست

ورنه تشریفِ تو بر بالای کس کوتاه نیست

بندهٔ پیر خراباتم که لطفش دایم است

ورنه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست

هرکه بینی لبش ازدعوی منصورپر است

لیک رندی که کشد سرزنش دار کم است

دل یکی سر الهی و دم رحمانی است

که برو هر نفسی صد نظر رحمان است

هرکه مفتون تو شد کی پی نام و ننگ است

هر که مجنون تو شد کی پی عقل و دین است

جشن میلاد خداوند سفیران خداست

کشف حق وجد فرق شور قدر سور قضاست

زد بزیر فلک و روی زمین تخت شهی

که فزون تر بشکوه گهر از ارض و سماست

مهی از مکه درخشید که مانند جدی

[...]

بیجهت نیست که ابروی کجت از چپ و راست

چو مه نو بر اهل نظر انگشت نماست

حل این مسئله از مصحف رویت پیداست

لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست