بر سر آن گنج خود را مرده گیر

عمر رفته ره به سر نابرده گیر

تا سخن گفتیم ما را مرده گیر

عمر رفته ره بسر نابرده گیر

مال و زر بی حد بدست آورده گیر

بعد از آن در کور حسرت برده گیر

بی‌دلی را بی سبب آزرده گیر

خاکساری را به خاک اسپرده گیر

خسته‌ای از جور عشقت کشته دان

واله‌ای از عشق رویت مرده گیر

گر چنین خواهی کشیدن تیغ غم

[...]

چون تو ندهی راه جان خود برده گیر

جان که بی تو زنده باشد مرده گیر

آنچه کردم با تو من، ناکرده گیر

وان سجود اولین آورده گیر