لا مقام ضربهای پی به پی

این غو رعد است نی آواز نی

عقل و دل را مستی از یک جام می

اختلاط ذکر و فکر روم و ری

ای وثوق الدوله آمد فصل دی

فصل دی آمد وثوق الدوله ای

بند بندم این گواهی می دهد

یک شکر لب چون تو در آفاق نی

بسکه آب هندوانه می خوری

[...]

گفت صوفی تن بود زندان جان

چون قفس کانجا نشانی بلبلی

گفتمش در اشتباهی ای رفیق

کی شود تن در بر جان حایلی‌؟

جسم‌، اضدادیست درهم بیخته

[...]

ناصرالملک آن برید زشت‌پی

از فرنگ آمد شتابان سوی ری

شورها انگیخت در آغاز کار

با نواهای مخالف همچو نی

اکثریت گشت گردش چرخ زن

[...]

بود با اهریمنان دانش‌فزون

پختن و معماری و رمی و فسون

خط و رسم وپوشش و بافندگی

پای کوبی‌، می کشی‌، خوانندگی

کرده بر هردوره پیری مهتری

جسته خواهر با برادر همسری

هر پسر کاو مهتر ابنا بُدی

جانشین و وارث بابا شدی

نور مردی از جبینش تافته

قلب‌ها از نعره‌اش بشکافته

سرفراز از مردی و آزادگی

دلکش و رعنا به عین سادگی

شه چو دید آن دوتن آراسته

جامه بر تن کرده‌، رخ پیراسته

چون‌ دو کودک‌ ساخته‌ بی‌موی‌ روی

موزه بر پا کرده و تابیده موی

از پری بانو، رسولی ارجمند

زی تو آید، ای شهنشاه بلند

دیو زادی‌، گربزی‌، خودکامه‌ای

هدیه‌ها آرد برت با نامه‌ای

اهرمن آورد بحث و ذوق و حال

خط و شعر و منطق و علم‌الجمال

علم کسب ثروت و فرماندهی

شد به علم عشق‌بازی منتهی

پادشه فرمود تا خوان آورند

گوشت بریان‌، پیش مهمان آورند

زان سپس فرمود میشارا که گوی

کاین‌ سخن‌ها را نباشد رنگ‌ و روی

رفت نزدیک کنیزان چگل

آن فرشته طلعتان دیو دل

چون گل‌سوری‌لطیف و تازه‌روی

چون‌سمن‌پاک و چو نسرین مشکبوی

ریسته از پرخوری و کرده قی

کرده قی از بهر چه‌، ناخورده می

هر که آزادی گرفت از مصطفی

بنده شد بر آستان مرتضی

پارهٔ جان در رگ و بند است و پی

سوزنش کی چاره خواهد کرد، کی

هر امیری را، روان میشد ز پی

تا مگر پیراهنی، بخشد به وی

ما از آن معنیش چیدیم، ای فتی

که نچیند کس، گل پژمرده را

من همی گفتم بده، او گفت نی

او همی رفت و منش رفتم ز پی