در بر شیخی سگی می‌شد پلید

شیخ از آن سگ هیچ دامن در نچید

گفت این سگ ظاهری دارد پلید

هست آن در باطن من ناپدید

مرد گفت ای میغ چون گشتی پدید

رو که مویزم همی باید خرید

پیر چون بشنید گفت ای بوسعید

از فرود فرش تا عرش مجید

بعد ازین وادی عشق آید پدید

غرق آتش شد کسی کانجا رسید

زانک چندانی که نانش می‌رسید

جمله می‌برد و فقاعی می‌خرید

گر بیاری دست تا عرش مجید

دم مزن یک ساعت از هل من یزید

هر که را شد ذوق عشق او پدید

زود باید هر دو عالم را کلید

صوفیی می‌رفت، آوازی شنید

کان یکی می‌گفت گم کردم کلید

چون عزیز مصر یوسف را خرید

آن خط پر غدر با یوسف رسید

همچو اسمعیل در خود ناپدید

آن زمان کو را پدر سر می‌برید

گفتم ای دارندهٔ عرش مجید

عرش و کرسی از تو هم صورت ندید

خاک را از قدرت خود آفرید

عقل و جان آورد از صنعت پدید

آن محمد مقتدای اهل دید

آن محمد آیت حبل الورید

هر حقیقت را که گفته بایزید

آن معانی را زجعفر او شنید

مرغ عطّار از زبان حق شنید

لاجرم از آشیان حق پرید

احمد مرسل چو رویت را بدید

گفت اینک نور حق از حق رسید

چون محمد روی فرزندان بدید

مهر ایشان در دل و جان پرورید

هر که او اسرار شه از شه شنید

او یقین از ماه تا ماهی بدید

هر که او اینجا بقای حقّ ندید

همچو حیوان در زمین حق چرید