در خطاب آمد که دریاب آدمی

تا ابد چشم و چراغ عالمی

بر سر هر ناخنی دیدآدمی

بود پیدا هر یکی را عالمی

از ره شرع رسول هاشمی

کرد ایشان را بباید همدمی

گردرین راه اندر آیی یکدمی

حیرت جان سوز بینی عالمی

گر تو اندر چشمه درجویی همی

رنج باید برد از بیش و کمی

جوهر عشقت نظر کن یک دمی

گرد آن استاده بینی عالمی

آن خیال آنجا که تو دیدی همی

آن خیال از نقل آمد یک دمی

هر که خواهد از وصال ما دمی

حیرت جان سوز بیند عالمی

زهره آنم کجاباشدهمی

تابگویم پردهٔ درجان دمی

گر نبودی معرفت آدم همی

کی فتادی در مقام خرمی

زنگ شرک از دل بکن خالی همی

اندرین آئینه بنگر یک دمی

بازجای خود شدی جوهر همی

روشنی دادی در آنجا عالمی

گفت آن هاتف تو خود دیدی همی

کی کجا یابی وصالم یک دمی