تاج کرمناست بر فرق سرت

طوق اعطیناک آویز برت

گفت واپس واپس ای خیره سرت

باز می‌رو تا بکس مادرت

ای غم ارزاق ما بر خاطرت

ای چو رزق عام احسان و برت

غیر دنیا پس چه باشد آخرت

کت کند زینجا و باشد رهبرت

گر مراد خود نیابد از درت

جوهری گردد نفیس اندر برت

گرچه صد بارم برانند از برت

بر نمی‌دارم سر از خاک درت

تا ابد منظور جانی، زانکه دل

در ازل کرد این نظر بر منظرت

زاهد از سر تو ز آن رو غافلست

[...]

پیر رهدان گر نباشد رهبرت

از ریاضت نیست جز درد سرت

گه گذارد تاج شاهی برسرت

گه دواند چون گدا برهر درت

ای تن من وقف تیر و خنجرت

وی سر من عاشق خاک درت

این چه خلق است ای ملایک چاکرت

زلف حورالعین جاروب درت

مار می نشناسی از مار اندرت

بی تفاوت هست کحل زاورت

ای زمین و آسمان خاک درت

حضرت روح القدس یک چاکرت

پرده بودی لیک بر چشم سرت

پنبه اندر گوش بودی بر درت

بر امیدی آمدستم بر درت

چون روم نومید یا رب از برت

مار ضحاکست نفس کافرت

سر برآورده است از دوش و سرت

حیف باشد خنجر من بر سرت

خاک ما را نیست در خور پیکرت

آید اما در جهاد اکبرت

هر نفس صد تیغ و خنجر بر سرت

گشت واویلا بمیرد مادرت

چیست اینها کآمدستی بر سرت

گویدم نامحرمی نایم برت

نه تو فرزندی و نه من مادرت

شب روی گردد قمر درکشورت

رخ بساید چرخ بر خاک درت