آب بهر این ببارید از سماک

تا پلیدان را کند از خبث پاک

هر کسی پیش کلوخی جامه‌چاک

که آن کلوخ از حسن آمد جرعه‌ناک

آن نخواهد کین بود بر پشت خاک

تا ملک بکشد پدر را ز اشتراک

هم‌چو هاروت و چو ماروت آن دو پاک

بسته‌اند اینجا به چاه سهمناک

نیستم بی‌رحم بل زان هر سه پاک

رحم بیشستم ز درد دردناک

نفخ صور امرست از یزدان پاک

که بر آرید ای ذرایر سر ز خاک

تا کف دریا نیاید سوی خاک

که اصل او آمد بود در اصطکاک

هر چه گویی باشد آن هم نورناک

که آسمان هرگز نبارد غیر پاک

کین شدست از خوی حیوان پاک پاک

پر ز عشق و لحم و شحمش زهرناک

در بن طشت از چه بود او دردناک

شومی آمیزش اجزای خاک

خربزه چون در رسد شد آبناک

گر بنشکافی تلف گردد هلاک

آدم از خاکست کی ماند به خاک

هیچ انگوری نمی‌ماند به تاک

نان‌دهنده و نان‌ستان و نان‌پاک

ساده گردند از صور گردند خاک

فکر کو آنجا همه نورست پاک

بهر تست این لفظ فکر ای فکرناک

مطرب آغازید بیتی خوابناک

که انلنی الکاس یا من لا اراک

زانک واقف بود آن خاتون پاک

از غیوری رسول رشکناک

معجزه بحرست و ناقص مرغ خاک

مرغ آبی در وی آمن از هلاک

روز نحر رستخیز سهمناک

مؤمنان را عید و گاوان را هلاک

خاک از همسایگی جسم پاک

چون مشرف آمد و اقبال‌ناک

عام می‌خوانند هر دم نام پاک

این عمل نکند چو نبود عشقناک