جمله درآبند و کس آگاه نیست

یا نمیبینند یا خود راه نیست

لاجرم کس را به سرّم راه نیست

از جنونم هیچ جان آگاه نیست

هیچکس از سر کار آگاه نیست

زانکه آنجا هیچکس را راه نیست

آنکه او را هیچ در ده راه نیست

مه دهی گر جوید او آگاه نیست

هیچ دل را جز تحیر راه نیست

وز شد آمد جان کس آگاه نیست

بازگشتن از ره حج راه نیست

هرکه زین ره بازگشت آگاه نیست

از قضای رفته کس آگاه نیست

هیچ عاقل واقف این راه نیست

راه اینست و دگر خود راه نیست

هیچ دل زین راه ما آگاه نیست

از قضای حق کسی آگاه نیست

چون درآمد خواه هست و خواه نیست

راه راه اوست دیگر راه نیست

لیک جان تو زره آگاه نیست

از درون پرده کس آگاه نیست

زانک کس را اندرآنجا راه نیست

هیچ دیگر در خیالم راه نیست

هیچکس از وقت من آگاه نیست