چون تنت فانی شود سلطان شوی

پس حکیم عالم دیان شوی

چون نه جان ماند ونه دل جانان شوی

هم ز پیدائی خود پنهان شوی

آرزویی نکندت تا جان شوی

بعد از آن شایستهٔ جانان شوی

راه کن تا بر در سلطان شوی

ورنه تو چون چرخ سرگردان شوی

ترک شاهی گیر تا سلطان شوی

ورنه گرد چرخ سرگردان شوی

چون بدانی راز تو جانان شوی

آنگه این دانی که کلی جان شوی

تن فداکن تا همه تن جان شوی

جان رها کن تا همه جانان شوی

گرد این و آن چه می گردی مدام

این و آن را مان که این و آن شوی

ترک کرمان کن به مصر جان خرام

[...]

بندگی می‌کن که تا سلطان شوی

جان فدا می‌کن که تا جانان شوی

« ترک دنیا گیر تا سلطان شوی

ورنه گر چرخی تو، سرگردان شوی

طعمه ی کرمان تن نازان شوی

هم وقود نار دوزخیان شوی

بنده او شو که جاویدان شوی

شو گدای او که تا سلطان شوی

کیفر کردار را ویران شوی

همچو ما تا حشر بی سامان شوی

چون صفایی واله و حیران شوی

آس مان همواره سرگردان شوی

بگذر از تن تا سراپا جان شوی

بلکه از جان هم که تا جانان شوی

به که حال از کفر زی ایمان شوی

اهرمن بنهی سوی یزدان شوی

«‌بار دیگر از ملک پران شوی

آنچه اندر وهم ناید آن شوی‌»