او چو دیگر پارسایان در صلاح

من چو رندان باده در کف هر صباح

قم فلاتمهل فان الصبح لاح

والثریا غربت والدیک صاح

ای رمیده طبع تو از ذی صلاح

کرده‌ای خود غیبت نیکان مباح

این مثلث، به کیش اهل فلاح

واجب و مفترض بود نه مباح

یا ندیمی قم فان الدّیک صاح

غن لی بیتاً و ناول کاس راح

لست اصبر عن حبیبی لحظهٔ

هل الیه نظرهٔ منی تباح

بذل روحی فی هواه هین

[...]

کشتن عاشق مباحستی مباح

اقتلولی لیس فی قتلی جناح

جرح سیف ام رشیح من قدح

قرح سهم ام معلی من قداح

لن تنالوالبر حتی تنفقوا

[...]

هر که را در کیش او نهی است راح

خون او در کیش میخواران مباح

شیخ در تقوی صلاح خویش دید

ما صلاح خویش در ترک صلاح

بهر قتل عاشقان مژگان تو

[...]

کاخ هرکس را برافرازد صباح

شمع گورش برفروزد در رواح

گر گلی با گل نشیند یک صباح

عطر ورد فی المساء منه فاح

ان شب ابراهیم تا وقت صباح

از نشاط و وجد افشاندی جناح

ور به گلخن وا شود یا مستوراح

بین چه آید اندر آن شام و صباح

اَطْفِ مِصْباحاً فإنَّ الصُّبْحَ لَاح

سَکَّنَ المِصباح اِذْلَاحَ الصَّباح

با کسی کوکمتر است از تومزاح

الحذر هرگز مکن نبود صلاح

خون من گر بر شما آمد مباح

نیست این مشت عقایل را جناح

اوفتاد از بهر آن فلک فلاح

بر سر قربوس زین ذوالجناح