بگذراند گر به خاطر، آب تیغش را پلنگ

اره خواهد گشت تیغ کوه، چون پشت نهنگ

از خروش سیل آمد آمدش، در روز جنگ

بر گریز دشمن او، عالم هستی است تنگ

جامه باف امرد که باشد دلربای شوخ و شنگ

خانه من آمد و شد در بر من جامه تنگ

آن نگار پیک باشد دلربای شوخ و شنگ

خانه خود بردم و با او نمودم ضرب رنگ

دلبر خراسبان گفتا که وقتم هست تنگ

مزد کار از من گرفت و ماند دستش زیر سنگ

دلبر خراسبان باشد نگار تیز چنگ

در دکانش دوش رفتم ماند دستش زیر سنگ

شوخ ماهی گیر باشد دلربای شوخ و شنگ

خانه من آمد و افتاد در کام نهنگ

در نظرها معنی‌ام‌ گل می‌کند غیرت به چنگ

خامه‌ام دارد مداد از محضر داغ پلنگ

ساز آفاق از نواهای شکست دل پر است

در صدای‌ کوه یک میناست لبریز ترنگ

بی‌نقابی اینقدرها برنمی‌دارد جمال

[...]

نام شاهان کز نگین گل کرده کر و فر به چنگ

عبرتی بیرون چکیده‌ست از فشار چشم تنگ

صدر استغنای یار آمادهٔ تعظیم ماست

یک قدم‌ گر بگذرپم از چوب دربانان ننگ

دهر بی‌باک‌ست اما قابل بیداد کیست

[...]

خار بدرودن به مژگان خاره فرسودن به دست

سنگ خاییدن به دندان کوه ببریدن به چنگ

لعب با دنبال عقرب بوسه بر دندان مار

پنجه با چنگال ضیغم غوص در کام نهنگ

از سر پستان شیر شرزه دوشیدن حلیب

[...]

عافیت را جامه گر بردوش ما افتاده تنگ

اهل دل را از لباس پاره نبود عار و ننگ

خرقهٔ پر پنبهٔ ما عالمی را داغ کرد

می گذارد پنبه هر شب ماه بر دوش پلنگ

[کشتی] را چون قضا خواهد شکستن حاضر است

[...]

شیشه آمد ساقی بزم شهادت را به سنگ

مست رنگ شیشه و جامت به چنگ

شد زمین سیم گون از تیر خسرو لعل رنگ

در کجا در کوهساران از چه از خون پلنگ

در بهاران نی عجب گر لاله می روید زخاک

در زمستان تیر خسرو لاله رویاند زسنگ

یک تنه شه می کند صید پلنگان جفت جفت

[...]

شاهرا از ناله قاسم پرید از چهره رنگ

راه را بر قاتل قاسم به میدان بست تنگ

شد به روی نعش نوداماد وی مغلوبه جنگ

شیشه امید قاسم عاقبت آمد به سنگ

سروری کز سروری بخشیده بر اورنگ رنگ

کرد با ابطال با تیغ دو سر در جنگ جنگ

دهر را بر مشرکین کرده چو گور تنگ تنگ

توتیا از برش شمشیرش ز صد فرسنگ سنگ

کار را از بهر دنیا کرده بر خویش تنگ

می‌زنی بر شیشه قلب ضعیفان چند سنگ

می‌بری تا کی به خون مردمان از ظلم چنگ

هر که در بحر عمیق افتاده در کام نهنگ

کار را بر آل پیغمر ز هر سو کرده تنگ

ای سپاه دل چو سنگ

ای دریغا کم غم دوران دلی دارم بتنگ

هر طرف سرباز بینم با قطار و با فشنگ

هر زمان در گوشم آید نعره توپ و تفنگ

کشور ایران بعینه گشت خواهد چون فرنگ

در بر مردم نمانده غیرت ناموس و ننگ

چون زنان پوشند مردان جامهای رنگ رنگ

امردان بینی تو چون دوشیزگان شوخ و شنگ

دیده مست از خواب غفلت سرگران از چرس و بنگ

یاد باد آن نوبهار رفته وان پژمرده باغ

وآن خزان‌تیز چنگ

وان همه محنت که بر بلبل رسید از جور زاغ

در ره ناموس و ننگ

وان ز خون نوجوانان برکران باغ و راغ

[...]

چون سوی تبریز شد تا لشکر آساید ز جنگ

شاه عثمانی درآمد با گروهی تیزچنگ

شاه خود با لشکری اندک روان شد بی‌درنگ

رزم و کوشش را دلیرانه میان بربست تنگ

چون‌ فزون شد خصم‌،‌ شاه اندیشه کرد از نام و ننگ

[...]

از پس تنبیه افغان نادر با فر و هنگ

بهر دفع روس و عثمانی میان بربست تنگ

شاه را در اصفهان بنهاد و خود شد سوی جنگ

کرد ایران را تهی از آن دوخصم تیزچنگ

پس به امر شاه شد سوی خراسان بی‌درنگ

[...]