مرحبا! ای قاصد عیسی دم فرخ لقا!

از بر یار آمدی اهلا و سهلا مرحبا

پای تاسر محو و حیران، بودم از هجران تو

شادمانم ساختی نازم سرت را تا به پا

از تو بوی یار می آید مرا اندر مشام

[...]

عاشق آن باشد که شرط عشق را آرد به جا

در فنای خویشتن معشوق را سازد رضا

عاشق آن باشد که گر برند بندش را زبند

در مقام جان فشانی نی نعم گوید نه لا

عاشق آن باشد که نبود در غم اهل و عیال

[...]

در عبادت خامه «عبدی اطعنی» سالها

با خدای لامکن در کنج زندان آشنا

بسته همچو شیر در زنجیر تسلیم و رضا

هشت سال آن یوسف مصر شهادت مبتلا

تو نهادی بر سر زانو سر من از وفا

تا که بر دامن نهد راس تو ای بی‌اقربا

آنچه فرمود اهل عصمت جمله از راه صفا

در علامات ظهور نور ختم اوصیا

آشکارا گشت یک یک از خفا اندر ملا

ای جناب صاحب الامر از برای التجا

ای بنای موسوی را بانی از حکم خدا

در تزلزل بین ز زلزال فتن ارض و سما

بیم ویرانی است در ارکان ملک ماسوی

دهر را تجدید کن ای شبل شاه لافتی

ای شهنشاه بلند افسر به حق مجتبی

حرمت خون حسین وجد تو زین العبا

حق جاه باقر و صادق به موسی و رضا

بر تقی و بر نقی و عسکری مقتدا

سبط اکبر مجتبی گفت ای سوار مه‌لقا

کرده باب ما وصیت پیشوای ماسوا

غیرخضر و جبرئیل اندر حصول مدعا

نیست لایق به دفن مظهر ذات خدا

پیکر تو کرده اندر تخته تابوت جا

حود سواره می‌رسی از راه اژ راه وفا

در تبسم گشت و گفت آن معدن سر خدا

نیست هنگام تعجب چون بود در هر کجا

ای کمال لطف یزدان معنی کنز خفا

کوکب برج ولایت آفتاب انما

ماه افلاک فتوت قبله اهل وفا

نامدی بهر چه در بالین شاه کربلا

دره الناج کرامت گوهر بحر حیا

فخر خیرات حسان نوظهور کبریا

همسر مولی الموالی دخت ختم انبیا

آن که داد از بدو عالم انتظار ماسوا

یک طرف روسی گشاید دست تخریب از جفا

بر رواق و گنبد پرنورشاه دین رضا

یک طرف بانی کند قانون شرع مصطفی

از ره شیطان پرستی برخلاف مدعا

«اعن الله جزاک فی المصائب والبلا»

خاصه از جدت حسین و واقعات کربلا

کی فراموشت شود زان خسرو و بی‌اقربا

روز و شب پیوسته داری منبر ماتم بپا

آستانش قبله ی دل، اهل دل را رهنما

خاندانش کعبه ی جان، آل آدم را پنا

خانقایش کهف عالم مرتجا و ملتجا

خاک پای اوست در چشم وفایی توتیا

تا به دارالملک عزلت گشته ام فرمانروا

تاج فقرم ساخت بر تخت قناعت پادشا

آستین افشاندم از گرد علایق آشکار

تا زدم مردانه بر ملک دو عالم پشت پا

شد دلم آیینه ای اسکندری زاندم که ساخت

[...]

بود «بوالعنبس » خطیب فحل و شیخ نامور

بر خلایق پیشوا بر مسلمین فرمان روا

روزی اندر مسجد طائف به استدعای خلق

بر فراز منبر تحقیق حکمت کرد جا

نطق ناکرده کمیت فکرتش همچون شتر

[...]

ملک تجرید است بنگاهم که از روز ازل

عزلت آنجا پیشکار است و قناعت پیشوا

ناگوارستم مزعفر بر سر خوان کسان

زانکه اندر خوان خود آماده دارم سرکبا

راست گفتارم برین معنی نسب دارم دلیل

[...]

کاشکی بودی مرا طبعی چو قلزم در خروش

کاشکی بودی مرا فکری چو مینو با صفا

خامه ای از ارض طولش تا محیط آسمان

نامه ای از قطب عرضش تا به خط استوا

تا ستودم ذات پاکت را همی در خورد قدر

[...]

عش حساما ماضیا فی الدین سیفا قاضیا

فی الوری یا حجة الاسلام یا عبدالنبی

ای ز رخسار تو گل شرمنده در گلزارها

وز خرامت آب را زنجیر حیرانی به پا!

دم به دم سوی تو قلاب محبت می‌کشد

جز دلیل عشق نبود کس به سویت رهنما

نیست غیر از مد آه خود عصای دگرم

[...]