صاحب دیوان به کس نگذاشت دیگر ملک ومال

بی نصیبش زاین وآن کن ای کریم ذوالجلال

هر حلالی بود اندرعهد اوآمد حرام

هر حرامی بود اندر عصر او آمدحلال

کوکب جاهش همی خواهم که آید درحضیض

[...]

ای کریم بی مثال ای ذوالجلال بی زوال

دستگیری کن مرا مگذار گردم پایمال

پس بدل شبها فروزم شعله از اد وصال

شد شبستان ضمیرم روشن از شمع خیال

رده فانوس طبعم شد بر پروانه‌ها

فکر بکرم بسکه همچون شمع دارم اشتغال

پس به گردون تیر آهم زد شبیخون نی عجیب

[...]

کرد چون شهزاده آزاد رو اندر جدال

چار پور ازرق از شمشیر وی شد پایمال

سالخوردی همچو ارزق زان جوان خردسال

گشت به بسر آنگهی آن تار قهر ذوالجلال

صد چو موسی کلیم اللهش از بهر سئوال

مانده حیران «رب ارنی» گوی در طور جمال

گرچه یکتایی بود مخصوص ذات ذوالجلال

لیک ذات وی چو ذات کردگار لایزال

تا بود اندر نوشتن دال دال و ذال ذال

تابود از بهر مدت ماه ماه و سال سال

تا بود اندر تلون زرد زرد و آل آل

تا بود مانند (صامت) گنگ گنگ و لال لال

خیز دلجویی نماز حالت اهل و عیال

وارسی به نماز درد کودکان خردسال

بر سر ایشان بکش دستی پی رفع ملال

خامه (صامت) اگر از گفتگو گردید لال

شخص او کزماسوا باشد وجودی بی‌مثال

شد محل و مهبط نور ظهور لایزال

داد زنجیر نبوتبا ولایت اتصال

گشت طالع زان فروغ مشرق عین الکمال

با چنین قدر و مقام و رفعت و عز و جلال

ای دریغ از کوکب عمرش که از فرط ملال

همچو مهر افتاد اندر عقده راس زوال

در جوانی از جهان بنمود روی ارتحال

آن زمان آید ندا از مصدر عز و جلال

می‌روی اندر کجا ای بنده با رنج و ملال

عرض می‌خواهد کرد عاصی در حضور لایزال

چون مرا در حضرت تو نیست تاب انفعال

دوش با جسمی پر از اندوه جانی پر ملال

برگزیدم خلوت دل چون برون از قیل و قال

ناگهان شد مرغ روحم همره کبک خیال

سوی معراج تفکر هر دو بگشودند بال

بهر بی‌یاری جدت ای ولی ذوالجلال

چشم (حاجب) گرید از غم صبح و اشم و ماه و سال

داغ صامت کردهاو را در جهان بشکسته بال

با جناب حاج اسدالله آن نیکو خصال

گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خال

نام لعل تو حمیرا نام خال تو بلال

خیره کردی چشم گیتی را تو از این روی و موی

تیره کردی روز عالم را تو با این زلف وخال

ریختی خون مرا با تیر مژگان ور دهی

[...]

شد عیان در کاخ ظلمانی فروغ ذوالجلال

گشت پیدا نور سبحانی ز سبحات جلال

بود پنهان چهره حق در حجاب لم یزل

گشت پیدا سر مطلق در سرای لایزال

نیر اعظم عیان گردید از برج شرف

[...]

ایا روض الشمال فدتک نفسی

واصغران اقول فداک بال

وقالوا مل الی جهة سواها

فقلت القلب فی جهة الشمال

حافظت از چشم بد بادا خداوند تعال

باد یارب نخل قدت در محل اعتدال!

باده پیمای می میخانه شوق توام

چند پنهان می‌کنی رخ را ز ما بنما جمال!

یک شبی سوی من سرگشته محزون بیا

[...]

عاشقان را زندگی دور از تو می‌باشد محال

از سر کویت برون رفتن مرا نبود خیال

در جواب طغرل آمد مژده هنگام سوال

جنت‌الفردوس بنمایند در خوابت «کمال»

از هجوم عام بر ناموس خاص لایزال

عقل حیران طبع سرگردان زبان لالست لال

در اوان نهصد و ده مردمان پرتقال

در جزیرهٔ هرمز افکندند رحل انتقال

خسروکیتی‌ستان چون گشت اگه زین مقال

عامل شیراز را فرمود با ساز جدال

تا شد و آنجای را بستد به فیروزی و فال

[...]

از نماز بامدادان تا به هنگام زوال

باز نستادند یک‌دم آن دو لشکر از قتال

تا شکست آمد به جیش نادر فرخنده‌فال

شد روان سوی عراق ازدشت کین آشفته‌حال

گفت تاکاتب نویسد نامهٔ نیکی سگال

[...]