سخت بسیار کس بکوشیدند

کسوت صورتت نپوشیدند

آسمان‌گون پرند پوشیدند

بر مه آسمان خروشیدند

نفسهای خبیث جوشیدند

باز در قلع شاه کوشیدند

از برای تو سخت کوشیدند

باز از غفلتت بپوشیدند

اهل مکر و حیل بکوشیدند

به ریا روی دین بپوشیدند

دیگ فقر آن کسان که جوشیدند

پیش ازین زهرها بنوشیدند

غنچه و گل به عیش کوشیدند

جامهٔ سرخ و سبز پوشیدند

نازنینان به ناز کوشیدند

جامهٔ سرخ و سبز پوشیدند

ای کریمی که ز لطفت همه ذرات جهان

جرعهای کرم از جام عطا نوشیدند

نیست پوشیده که در مدح سلاطین قدیم

شعر را بهر طمع آن همه می‌کوشیدند

طمعی نیست مرا لیک ملولم که چرا

[...]

تشنه کامان حسد خون مرا نوشیدند

کهنه شد، بس که هنرهای مرا پوشیدند

چشم از آیات راست پوشیدند

به قیاس و دروغ کوشیدند

تمام ساغر صهبای مرگ نوشیدند

زد هر دیده حق بین خویش پوشیدند