ز یزدان بترس و ز من دور باش

به هر کار چون من تو رنجور باش

بشاه جهان گفت دستور باش

یکی چشم بگشا ز بد دور باش

که از من ز چین و ختن دور باش

ز بد کردن خویش رنجور باش

ز آز و ز بی مایگان دور باش

گر آزاده ای یار و دست گیر باش

تو گدائی دور باش از پادشاه

ورنه بر جان تو آید دور باش

گر وصال شاه میداری طمع

از وصال خویشتن مهجور باش

چگونه شوم بر دری نور باش؟

که باشد بر او این همه دور باش

رنج مشو راحتِ رنجور باش

ساعتی از محتشمی دور باش

این‌همه چون سایه‌، تو چون نور باش

گر همه داری ز همه دور باش

غیرت آمد بر دلم زد دور باش

یعنی ای نااهل ازین در دور باش

تو گدایی دور شو از پادشاه

ورنه بر جان تو آید دور باش

گر وصال شاه می‌داری طمع

[...]

تو زبخل و از تکبّر دور باش

از صفای علم همچون نور باش

در حقیقت رو ز عادت دور باش

نی ز ابلیسی بخود مغرور باش

در میان دوستان مسرور باش

گر خرد داری ز دشمن دور باش

ای پسر در مردمی مشهور باش

از بخیلی و تکبر دور باش

حق طلب وز کار باطل دور باش

در سخا و مردمی مشهور باش

ای پسر از سودخواران دور باش

خصم ایشان شد خدای نور پاش

یک دمی از آتش تن دور باش

بعد از آن اندر میان نور باش

که هلا پیش سلیمان مور باش

تا بنشکافد ترا این دورباش

ز دیوان روی زمین دور باش

به سردابهٔ قدس با حور باش

بکوش، ار شود کار مشکور باش

و گرنه به تقدیر معذور باش

عشق سرمست است و دارد دور باش

عقل را گوید از این در دور باش

تندرست است آنکه دارد درد عشق

ور بود بی درد گو رنجور باش

عشق او داری ز عالم غم مخور

[...]