چنان بسته در پیش خسرو برد

ز ترکان یکی هدیهٔ نو برد

به کژدم چون توان ظن نکو برد

که او خود کژدم زنده فرو برد

بدو مِه مرد ظنّی بس نکو برد

به کهتر خانهٔ خویشش فرو برد

بسا کس کز هوس جوبی فرو برد

درآمد دیگری و آب او برد

از آن پس تحفهٔ شه پیش او برد

بیک ره عرضه داد و سر فرو برد

درامد حاجبی او را فرو برد

باعزازی تمامش پیش او برد

همچو شاپوری که جان نو برد

مژده شیرین بر خسرو برد

کمال عاشقی این بود کو برد

من این دولت طلب می کردم او برد

مستی و گر فرشته ز لعل تو بو برد

دندان بدین رطب که تو داری فرو برد

در دور چشم مست تو ایشوخ، شیخ شهر

گردن نهاد کز پی رندان سبو برد

چشم تو جادویی است که هاروت را بسحر

[...]

سالک نه ره بگم شده از جستجو برد

باید بخود فرو شود و پی باو برد

تن پروری که راحت زخم ترا شناخت

بی آب لقمه ای نتواند فرو برد

خونابه اش گلاب فشاند به پیرهن

[...]

دوران حیله باز زما روبرو برد

یک نان دهد به ما و هزار آب رو برد

گردون تنگ عیش به یک قرص ساختست

صبح از دهن بر آرد و شامش فرو برد

دوشم که زیر بار جهان بود سال‌ها

[...]

هوا زان موی از بس فیض بو برد

حباب از طبلهٔ عطارگو برد

در کلبه ما از جگر سوخته بو برد

با ما گله سنجید و شماتت به عدو برد

خواهم که برد ناله غبارم ز دل دوست

چون گریه تن زار مرا زان سر کو برد

همره رودش کوثر و حوران که دم مرگ

[...]

عاشق که جمله عشق شود ره به او برد

چون پر شود پیاله به می سر فرو برد

عاشق که جمله عشق شود ره به او برد

چون پر شود پیاله به می سر فرو برد