زمین زو سراسر پرآشوب بود

پر از خنجر و غارت و چوب بود

پور بوسفیان پس از وی خوب بود

در امیری چون از او منسوب بود

زانکه او را بندگی مطلوب بود

لاجرم در بندگی محبوب بود

پادشاهی را غلامی خوب بود

گوئیا نوباوهٔ یعقوب بود

لحن داوودی چنان محبوب بود

لیک بر محروم بانگ چوب بود

گرچه او خود شاه را محبوب بود

ظاهر و باطن لطیف و خوب بود

جلوۀ خوب هم بخوب بود

زانکه او خوب را طلوب بود

رخ عشقشان گرچه بس خوب بود

از آرایش هجر محجوب بود

طالب که دلش در پی مطلوب بود

او را قدم و کرم ز محبوب بود

گر دوست کرم کند قدم شاید زد

آری قدم و کرم بهم خوب بود

آنچه کردی ، آنچه گفتی غایت مطلوب بود

هر چه گفتی خوب گفتی هر چه کردی خوب بود

من چرا در عشق اندیشم ز سنگ طعن غیر

آنکه مجنون بود اینش در جهان سرکوب بود

چند گویی قصهٔ ایوب و صبر او بس است

[...]

آتشی کز هجر یوسف در دل یعقوب بود

در دل خونین من دوش از غم محبوب بود

همچو نوح از اشک چشمم کردطوفانی به پا

بر دل من آفرین کز صبر چون ایوب بود

بهر موسی جلوه گر نوری که شددرکوه طور

[...]

وقت مردن هر چه کت محبوب بود

چون ببینی فاسد و معیوب بود

بوی پیراهن هم ار محبوب بود

نی بر اخوان بلکه بر یعقوب بود

هر شب آن طالب در مطلوب بود

آن حبیب اندر بر محبوب بود

سرمدا! شعری که گفتی خوب بود

صاف و بی‌تعقید و خوش‌اسلوب بود

احمدای«‌سیداشرف‌»‌خوب‌بود

احمدا گفتن ازو مطلوب بود