سیامک بُدش نام و فرخنده بود

کیومرث را دل بدو زنده بود

فرانک بدش نام و فرخنده بود

به مهر فریدون دل آگنده بود

ورا پنج ترک پرستنده بود

پرستنده و مهربان بنده بود

همه پیکرش گوهر آگنده بود

میان گهر نقشها کنده بود

نشان فریدون بدو زنده بود

زمین نعل اسپ ورا بنده بود

جز این نیز کاین خود پرستنده بود

دل از تاج وز تخت برکنده بود

که بر پیش کاوس کی بنده بود

ز کیخسرو اندر جهان زنده بود

نیای تو ما را پرستنده بود

پدر پیش شاهان ما بنده بود

نیای تو زین خاندان زنده بود

پدر پیش بهرام پاینده بود

شنیدی که جمهور تا زنده بود

برادر ورا چون یکی بنده بود

ندانی که آرش ورا بنده بود

بفرمان و رایش سرافکنده بود

بترسید شیروی و ترسنده بود

که در چنگ ایشان یکی بنده بود

همه شهر ایران ورا بنده بود

اگر خویش بد ار پراگنده بود

زمین سم اسب ورا بنده بود

برایش فلک نیز پوینده بود

برادر به من نیز ماننده بود

جوان بود و همسال و فرخنده بود

ز گودرزیان هشت تن زنده بود

بران رزمگه دیگر افگنده بود

ستون سپه بود تا زنده بود

به مهر سپه جانش آگنده بود

از ایرانیان هرکه افگنده بود

اگر کشته بودند گر زنده بود

سپهدار گرشاسب تا زنده بود

نه کردش زبون کس ، نه افکنده بود

همه راهش از دل پرستنده بود

به هرکارش از پیش چون بنده بود