شنیدم که کاووس شد بر فلک

همی رفت تا بر رسد بر ملک

چون چشمه آفتاب بر چرخ فلک

بر پیل نشسته شاه با فر ملک

از فر و ز اختر شده برتر ز ملک

بر افسر او نبشته النصرة لک

زگردش فروماند چرخ فلک

شده تیره از گرد چشم ملک

برون آمد از گرد لشکر دولک

که جنبان زمین بود و لرزان فلک

شرم بادت که با وجود ملک

ننهی پای بر رواق فلک

بس گهرشان فشاندم از سر کلک

در معنی کشیدم اندر سلک

آتش و باد و آب و خاک و فلک

ز برش عقل و جان میانه ملک

پای کی بر نهی به بام فلک

باده کی در کشی ز جام ملک

تن چو در خاک رفت و جان به فلک

روح خود در نماز بین چو مَلَک

تاج گردد ترا کلاه مَلَک

باشگونه شود کلاه فلک

ای سنایی چو بر گرفتی کلک

درّ معنی کشیدی اندر سلک

طیب ذکرش غذای روح مَلک

طول عمرش مدار دور فلک

اخترش قهرمان راه ملک

عصمتش پاسبان شاه فلک

مجد او آسمان جان مَلَک

شرفش پاسبان بام فلک

کرده در کار ملک و ملّت و ملک

درّ قران کشیده اندر سلک

آب رویش ببرده آبِ ملک

باد عزمش نشانده تابِ فلک

نطق انسان چو شد غذای ملک

تا بدین روی باز شد به فلک

خورده‌ای شربها ز دست ملک

همچو پیغمبران هنیئاً لک

از پی ملک دین نه از پی ملک

روی زردان دل سپید چو کلک

تخت او سر فراشته به فلک

زیر حکمش پری و انس و ملک