پرستندهٔ بیشه و گاو نغز

چنین داد پاسخ بدان پاک مغز

که بیدار دل بود و پاکیزه مغز

زبان چرب و شایستهٔ کار نغز

یکی پرخرد مرد پاکیزه مغز

که بودش زبان پر ز گفتار نغز

چو بشنید زال این سخنهای نغز

که روشن روان اندر آید به مغز

کنون ای سخن گوی بیدار مغز

یکی داستانی بیارای نغز

چو فرزند و زن باشدم خون و مغز

کرا بیش بیرون شود کار نغز

زبان آوری بود بسیار مغز

کجا برگشادی سخنهای نغز

یکی بارهٔ‌گام زن خواست نغز

برو بر نشست آن گو پاک مغز

ازان کار گودرز شد تیز مغز

برِ او پیامی فرستاد نغز

نهادند خوان و خورشهای نغز

بیاورد سالار پاکیزه مغز

به سر بر یکی گرد صندوق نغز

بیاراست آن درگر پاک مغز

بفرمود تا درگری پاک‌مغز

یکی تخته جست از در کار نغز

دگر آنک دیدی ز کرپاس نغز

گرفته ورا چار پاکیزه مغز

همان یاد داری سخنهای نغز

بیفزاید اندر تنت خون و مغز

بیاورد خوان با خورشهای نغز

جوان بر منش بود و پاکیزه‌مغز

بپرسید پس موبد تیز مغز

که اندر جهان چیست کردار نغز

و رایدون که حاکم بود تیزمغز

نیاید ز گفتار او کار نغز

چو بوزرجمهر این سخنهای نغز

شنید و بدانش بیاراست مغز

که مهبود بدنام آن پاک مغز

روان و دلش پر ز گفتار نغز

بدانست کان پیر پاکیزه مغز

بزرگست و شایسته کار نغز