تا مگر جوهر فتد دردست شان

این چنین صیدی فتد در شستشان

این دلبران که می‌کشدم چشم مستشان

کس را خبر نشد که، چه دیدم ز دستشان؟

بر ما در بلا و غم و غصه بر گشاد

آن کس که نقش زلف و لب و چهره بستشان

در خون کنند چون بنماییم حال دل

[...]

در تابم از دو هندوی آتش پرستشان

کز دست رفت دنیی و دینم ز دستشان

از مشک سوده سلسله بر مه نهاده اند

زانرو که آفتاب بُود زیردستشان

بر طرف آفتاب چه در خور فتاده است

[...]

در عنانند و عنان در دستشان

وان عنان همواره در کف هستشان

قبله ی جان ابروی پیوستشان

آهوی چین چشمهای مستشان

نگارکان دزد هوش به نرگس مستشان

ز جعد عنبرفروش سرها پابستشان

تیر ستم بر قلوب جهنده از شستشان

مغبچگان جفت جفت به دست همدستشان

وای آنانکه نویسد دستشان

تا کند بر دوزخی پیوستشان

درفش درخشان بدی دستشان

جهانی همی بود در شستشان

همی مجمر عود بر دستشان

که عطرش همی کرده بد مستشان