چو بیننده دیدارش از دور دید

هم اندر زمان او شود ناپدید

هنر در جهان از من آمد پدید

چو من نامور تخت شاهی ندید

ببوسید و شد بر زمین ناپدید

کس اندر جهان این شگفتی ندید

چو صد سالش اندر جهان کس ندید

بر او نام شاهی و او ناپدید

ز دیدار چون خاور آمد پدید

به هامون کشیده سراپرده دید

شمار در گنجها ناپدید

کس اندر جهان آن بزرگی ندید

به کردار دوزخ یکی غار دید

تن دیو از تیرگی ناپدید

به تاریکی اندر یکی کوه دید

سراسر شده غار ازو ناپدید

ز گرد سپه پیل شد ناپدید

کس از خاک دست و عنان را ندید

وزان روی هامونی آید پدید

کزان خوبتر جایها کس ندید

فرنگیس چون روی بهزاد دید

شد از آب دیده رخش ناپدید

به میدان کسی نیز گویی ندید

شد از زخم او در جهان ناپدید

بسی دشمنان را کند ناپدید

شگفتی‌تر از کار او کس ندید

بشد آفتاب از جهان ناپدید

چه داند کسی کان شگفتی ندید

بسی مرد ز ایرانیان کشته دید

شده خاک و ریگ از جهان ناپدید

کس از جنگجویان گیتی ندید

که از کشتگان خاک شد ناپدید

چو دارا سر و افسر او ندید

به تاریکی از چشم شد ناپدید

تنش زیر کافور شد ناپدید

ازان پس کسی روی دارا ندید

نوشتند هر موبدی ز آنک دید

که قرطاس ز انقاس شد ناپدید

چو در کوه شد گنجها ناپدید

کسی چهرهٔ آگننده ندید