هیچکس از خویش و از بیگانه‌ات

خود نسازی کدخدای خانه‌ات

شرح محاسن چو دهد شانه ات

سر به قبایح نهد افسانه ات

الهی به مستان میخانه‌ات

به عقل آفرینان دیوانه‌ات

ای خم مژگان شکوه نرگس مستانه‌ات

چین ابر چینی طاق تغافلخانه‌ات

ساغر نیرنگ نه‌گردون به این دوران ناز

کرد سرگرداندهٔ چشم جنون پیمانه‌ات

گفتگوی بیزبانان محبت دیگر است

[...]

ای هستی از قصر غنا افکنده در ویرانه‌ات

گل‌کرده از هر موی تو ادبار چینی خانه‌ات

می‌باید از دست نفس جمعیت دل باختن

تا ریشه باشد می‌تند آوارگی بر دانه‌ات

در عالم‌عشق و هوس رنجی‌ندارد هیچ‌کس

[...]

ورنه می‌گردد سراسر خانه‌ات

کنده از گند تن جانانه‌ات

الهی به مستان میخانه‌ات

به عقل آفرینان دیوانه‌ات

برفتیم لب تشنه از خانه ات

ندیدیم بومی به ویرانه ات

یا که هیچ آن نرگس مستانه ات

کرده تاراج از نگاهی خانه ات

حقّ آنکه بوده ام در خانه ات

میبرم بر گلشن از ویرانه ات

مدتی بوده اندر خانه‌ات

شمع رویم رونق کاشانه‌ات

گمان داشتم مرد فرزانه ات

همی بینم ایدون چو دیوانه ات

رسیدم به دربار میخانه‌ات

بده جرعه‌ای می ز پیمانه‌ات