ز یک تن چنین زار و پیچان شدیم

همه پاک ناکشته بیجان شدیم

که ما از نهاده پشیمان شدیم

از این پس که در خاک پنهان شدیم

گفت پیغمبر که ما اخوان شدیم

همدگر را آینه از جان شدیم

همچو جغدان دشمن بازان شدیم

لاجرم وا ماندهٔ ویران شدیم

تا مجرد از دل و از جان شدیم

همنشین و همدم جانان شدیم

همچو قطره بهر یک دردانه ای

غرقهٔ دریای بی پایان شدیم

از خیال روی یار خویشتن

[...]

بی‌تکلف گرگدا گشتیم و گر سلطان شدیم

دور از آن در آنچه ننگ قدرها بود آن شدیم

عجز توفان کرد محو الفت امکان شدیم

ریخت قدرت بال و پر تا گرد این دامان شدیم

جز فناگویند رنج زندگی را چاره نیست

[...]

قابل بار امانتها مگو آسان شدیم

سرکشیها خاک شد تا صورت انسان شدیم

در عدم جنس محبت قیمت‌ کونین داشت

تا نفس واکرد دکان همچو باد ارزان شدیم

ای بسا نقشی‌که آگاهی به یاد ما شنید

[...]

بار الها بس ذلیل صاحب دیوان شدیم

از جفای بی حساب او بری از جان شدیم

ما نمی بودیم اندر فارس ویران اینچنین

در زمان او چنین از بیخ وبن ویران شدیم

فارس نه کنعان ونه مصر است و نه ما یوسفیم

[...]

زکردار تو جمله شادان شدیم

زآغاز اگر چند پژمان شدیم

ما ز نعمتهای او اخوان شدیم

یک زبان و یکدل و یکجان شدیم

تا تو شدی کشته ما بی سر و سامان شدیم

یکسره سرگشتۀ کوه و بیابان شدیم

خیمه و خرگاه ما رفت بباد فنا

به لجۀ غم اسیر دچار طوفان شدیم

از فلک عز و جاه بروی خاک سیاه

[...]

ما ز بیداد تو سرگردان شدیم

همچو کاه اندر هوا رقصان شدیم