به لشکر در از خیل تنها مباش

به خیمه درون هیچ یکتا مباش

همی باش زین درد آرام باش

همه روزه با باده و جام باش

در جهان امروز بی‌پروا مباش

فارغ از اندیشهٔ فردا مباش

کشتی‌یی پیدا کن و بنشین در او

ایمن از غرقاب این دریا مباش

غافل از احوال مظلومان مشو

[...]

هر کجا آیی فرود آنجا مباش

این دویی بگذار و جز یکتا مباش

ای دل سودازده عاشق تنها مباش

با خود اگر می‌روی همره سودا مباش

همره سودا و تو شرط عظیم است نی

پس تو حجاب خودی پس تو در اصلا مباش

مقصد باقی طلب راه رو و دم مزن

[...]

من باده بخورم چکنم گو حرام باش

زاهد برو تو در پی ناموس و نام باش

خواهی که برخوری دو سه روزی ز عمر خویش

ترک صلاح گیر و خراب مدام باش

بگذار راه کعبه و بتخانه قبله ساز

[...]

پیش میخواران سبک چون پنبه مینا مباش

از سبکساری چو کف سیلی خور دریا مباش

دختر زرکیست تا مردان زبون او شوند؟

بیش ازین مغلوب این معشوقه رسوا مباش

از محیط می برون آور گلیم خویش را

[...]

مست ناز من چنین مغرور و بی پروا مباش

پادشاه عالمی، در حکم استغنا مباش

حسن چون تنها شود، از چشم خود دارد خطر

در تماشاخانه آیینه هم تنها مباش

زردرو چون خوشه، بهر روزی فردا مباش

همچو گندم چین پیشانی ز سر تا پا مباش

پشت غیرت خم ز بار منت دونان مکن

گو بنای تن به امداد عصا برپا مباش!

دیده از عالم بپوش و، روی دلگیری مبین

[...]

در سر کوی وفا با کوه کن هم گام باش

جان شیرین را به شیرین بخش و شیرین کام باش

گر زلیخا نیستی پیراهن یوسف مدر

ور نه در بازارها رسوای خاص و عام باش

یا به دور چشم او لاف نظر بازی مزن

[...]

طالبِ این گلشن دنیا مباش

خاره‌یی اندر رهِ عُقبی مباش

ترک خودکامی‌ بگو بر کام باش

اختیاری نیستت‌ آرام باش

از خودی مگذر بقا انجام باش

قطره‌ای می باش و بحر آشام باش

فارغ از باب و ام و اعمام باش

همچو سلمان زادهٔ اسلام باش