آنی‌ که آسمان خَدَم روزگار توست

یزدان غیب دان به شب و روز یار توست

شاها معظّما ملکُ‌الشّرق خسروا

تو حیدری و حرزِ کیان ذوالفقارِ توست

شروان که زنده‌کردهٔ شمشیرِ توست و بس

شمشیروار در کفِ دریا‌شعارِ توست

بحری به تیغ و شخصِ نهنگان غریقِ توست

[...]

رفتی و در جهان سخن از کاروبار توست

خاقانی غریب سخن یادگار توست

تو با این گرانی که در بار توست

طلبکار‌یِ من کجا کار توست؟

پیشِ کسی رو که طلبکارِ توست

ناز بر آن کن که خریدارِ توست

خاطرم پیوسته در تیمار توست

مونس من روز و شب اشعار توست

خواهی که شاه عدل کند عدل پیشه باش

در کار خود که معرکه گیر و دار توست

شاه آینه ست و هرچه همی بینی اندر او

پرتو فکنده قاعده کار و بار توست

جامی از آنجا که هوادار توست

روی تو نادیده گرفتار توست

صحت من دولت دیدار توست

شربت من لذت گفتار توست

کان سبب راحت و آزار توست

چون نگری صورت کردار توست

کعبه را گرد سر بتخانه آرد در طواف

کاروان سالار کفر ار حلقه زنار توست

وگر دوست گشته ست خود یار توست

سزاوار یاری، ز پیکار توست

سراسر جهان پر ز گفتار توست

زبان آوری چون قلم، کار توست

این همیشه همدم و غمخوار توست

در دو عالم فکر کار و بار توست

دیدهای دور بین پندار توست

گوشها بر رخنه دیوار توست

نور عالم پرتو رخسار توست

عطرها هم بویی از گلزار توست

چشم ما را نور از دیدار توست

جان ما را شور از گفتار توست

هر که منظور تو شد منصور شد

وآنکه منصور توشد بردار توست

شهرت حسن تو شد از عشق ما

[...]

مرا دیده روشن به دیدار توست

صفای گلستان ز رخسار توست

دو چشمی که بینای انوار توست

کجا کی سزوار او نار توست

آنکه را پنداشتی کآن یار توست

در زمانِ بی کسی غمخوار توست