بود «‌مروای نیک‌» اندر دو و بیست

همان‌سه‌بیست‌نامش‌«‌مشکمالی‌» است

بود «‌نخجیرگان‌» لحن نه و بیست

همش قولی دگر نخجیرگانی است

گرچه این شق دوم عیاریست

بهتر از تنبلی و بیعاری است

گفت‌ خود دانید کاین‌ دستور کیست

با وجودش‌ ملک‌ را دستور چیست

خادمی‌ بودش‌ به درگه، گفت‌:‌ چیست

گریه و بیچارگی از دست کیست‌؟‌!

گفت‌ بحران‌ را ندانستم که‌ چیست

هم‌ مگر بحران‌ ز بدخواهان یکی‌ست‌؟‌!

دولت از سلماس و خوی آگاه نیست

پس بگو اوضاع کرمانشاه چیست‌؟

آرزو بر نوجوانان عیب نیست

لیک بر پیران فزون زین عیب چیست‌؟

دریغا که بیگانه را مهر نیست

بر افتاده آن کآورد مهر، کیست‌؟

که بر سر نهد تاج در قرن بیست

نشیند بر اورنگ سالی دویست

ز مستی‌، گه و گه ز دیوانگیست

کجا مست‌ و دیوانه‌ را هوش نیست

گرین‌ داد و دین‌ است‌ پس کفر چیست‌؟

بر این داد ودین بربباید گریست

در این ‌پهنه ‌آشوب ما و تو چیست

که ما و تویی اندرین پهنه نیست

اگر این گیا مرد و آن کرم زیست

به بستانسرای ملک جرم نیست

ز تو دور خواهم‌ شدن‌ چاره‌ چیست‌

ز درد جدایی بباید گریست

یکی شمع بنهاد و دیگر گریست

پس ‌آن‌ هر دو رفتند و کردار زیست

شنو تا بدانی که این راز چیست

که گر نشنوی بر تو باید گریست

حقیقت برون از یکی حرف نیست

کجا داند آن کز حقیقت بری است

به چیزی کزآن چیزخیریت نیست

اگر بگروی بر تو باید گریست

گذشته گذشته است و آینده نیست

میان دو نابود، پاینده چیست‌؟