دویدم به دنبال تو روز بیست

نپرسیدی از من که حال تو چیست

ازآن بگذر ار بیش و گر اندکیست

که هر پاره ی آن به دست یکی است

بگفتند: ما را به توکار نیست

ولیکن ندانیم کاین مرد کیست

بگفتا به عبداله: این مرد کیست؟

از این لشگر ما و را نام چیست؟

تو را زاری از دست بیداد کیست؟

چنین زاری اندر خور مرد نیست

فرستاده را گفت: نام تو چیست؟

به دین پیشوا و امام تو کیست؟

بپرسید از وی که این حال چیست؟

فغان تو از دست بیداد کیست؟

که این بانک و فریاد بیهوده چیست

کسی یادداری که پاینده زیست؟

به کاری کزان دیده ام خون گریست

چه پیش آمدت وین سراز آن کیست

بخفته است این فتنه، از بهر چیست

که بایدش بیدار کرد و گریست

بدوگفتم: این شادی ازبهر چیست؟

چنین نغمه و رقص بیهوده نیست

وگر نیست آتش پس این نور چیست؟

تنور است این، وادی طور نیست

سپهبد چو بشناخت کانمرد کیست

زدینارگان، داد او را دویست

که برگوی مهمان این خواجه کیست

مر این نان بسیار از بهر چیست؟

بپرسید مختار کاین زن زکیست؟

بدین درگه آوردنش بهر چیست؟

چو مختارشان کرده بشنید چیست

به آنان نگه کر و لختی گریست

به هر حمله کشت از دلیران دویست

همی تیغ او خون چو باران گریست

چه گویید و تدبیر این کار چیست؟

که ما را دل و زور پیکار نیست

چه باشد ملک ملک و ملک حق چیست

ز حق یا عبد اعظم ملکت کیست

اگر آدم بذات خویشتن نیست

بگو این کوس سبحانی زدن چیست