نباید در کف این دون زبون شد

کزو تخت فریدون سرنگون شد

چو در زاری تن خسرو زبون شد

دل شیرین از آن اندوه خون شد

چو شه را این سعادت رهنمون شد

شنو تا بعد از آن، احوال چون شد

چو ذاتش اولین را رهنمون شد

دگر ز اول چه ظاهر گشت و چون شد

مکن حیرت، اگر خسرو زبون شد

ببین احوال کیخسرو که چون شد

چو شهسوار مرا رخ ز باده گلگون شد

عنان توسن عقلم ز دست بیرون شد

بیک نظاره دلم برد و مست خویشم کرد

چنانکه هیچ ندانم که حال دل چون شد

چو آن پری ز گل چهره برفکند نقاب

[...]

عنان لنگر از دستش برون شد

به طوفان غمش کشتی نگون شد

چو در آن خانه گلگون درون شد

به قد همچو سرو او را ستون شد

چو شمع دل ز دست او زبون شد

ز کف سر رشته عقلش برون شد

از حال و دل و دیده مپرسید که چون شد؟

خون شد دل و از رهگذر دیده برون شد

ما بی خبران، چون خبر از خویش نداریم

حال دل آواره چه دانیم که چون شد؟

دل خون شد و از دست هنوزش نگذاری

[...]

تا سلسله زلف تو زنجیر جنون شد

وابستگی این دل دیوانه فزون شد

شرمنده شد از عکس جمالت مه و خورشید

وز عارض گل رنگ تو دل غنچه خون شد

خون شد دل من، دم بدم، از فرقت دلبر

[...]

دم به دم حال او دگرگون شد

من چه گویم حال او چون شد

حال من دید و دیده پرخون شد

پا به خوناب دیده گلگون شد

سوز عشقی که داشت افزون شد

سر به صحرا نهاد و مجنون شد

نار را پرده‌های دل خون شد

پاره پاره ز دیده بیرون شد

درد او لحظه لحظه افزون شد

عاقبت حال او دگرگون شد

بس که روی زمین پر از خون شد

موج آن چون شفق به گردون شد

دل معشوق را حالت فزون شد

چه گویم: حال عاشق را، که چون شد؟

ز رنگ اشک دانستم که بی لعلش جگر خون شد

نشانم کس نداد از دل ندانم حال او چون شد

بفرقم موی ژولیدست یا آن زلف را دیدم

مرا از غیر سودایی که در سر بود بیرون شد

نمی دانم که بر تو عاشقم عشق اینچنین باید

[...]

چو احمد را تجلی رهنمون شد

نه هر کس را بود روشن که چون شد