سپاهی بر از جنگجویان بروم

که آتش برآرند زان مرز و بوم

به نزدیک قیصر سرافراز روم

نگهبان آن مرز و آباد بوم

از آتشکده چون بشد سوی روم

پراگنده شد زو خبر گرد بوم

برفتند یک سر سواران روم

ز بهر زن و کودک و گنج و بوم

گشاده شد آن مرز آباد بوم

سواری ندیدند جنگی بروم

نگه کرد باید بدین تازه بوم

که آباد بادا همه مرز روم

گزین کرد زان فیلسوفان روم

سخن‌گوی با دانش و پاک بوم

هران گه که قیصر نباشد بروم

نسنجد به یک پشه این مرز و بوم

بیاوردم اکنون همه گنج روم

که روشن‌روان بهتر از گنج و بوم

اگر زر گردد همه خاک روم

تو سنگی‌تری زان سرافزار بوم

همه جاثلیقان و به طریق روم

که بودند زان مرز آبادبوم

سپاهی بد از جاثلقیان روم

که پیدا نبد از پی نعل بوم

چنین گفت پیش دلیران روم

که جنگ پدر زار و خوارست و شوم

یکی شارستان کرد به آیین روم

فزون از دو فرسنگ بالای بوم

هرآن گه که بینند بی‌شاه بوم

زمان تا زمان لشکر آید ز روم

همی باژ خواهد ز هند وز روم

ز جایی که گنجست و آباد بوم

فرستادهٔ بردع وهند و روم

ز هر شهریاری ز آباد بوم

نثاری که پوشیده شد روی بوم

چنان باژ هرگز نیامد ز روم

ز بازارگانان هر مرز و بوم

ز ترک و ز چین و ز سقلاب و روم

فرستاد قیصر بر ما ز روم

یکی موبدی نامبردار بوم