از اندیشهٔ دیو باشید دور

گه جنگ دشمن مجویید سور

خرامان همی رفت بهرام گور

یکی خانه دید آسمانش بلور

همه پایهٔ تخت زر و بلور

نشسته برو شاه با فر و زور

چو برداشت بهرام جام بلور

به مغزش نبید اندرافگند شور

که او داد چندین مرا فر و زور

به فرمان او تابد از چرخ هور

ببردند چون دید شنگل ز دور

به دیبا بیاراست ایوان سور

سپینود با شاه بهرام گور

چو می بود روشن به جام بلور

چو نامه بیامد به بهرام گور

به دلش اندر افتاد زان نامه شور

یکی جشنگاهست ز ایدر نه دور

که سازد پدرم اندران بیشه سور

همه آلت می سراسر بلور

طبقهای زرین ز مشک و بخور

چنین هم بگوی و به نخچیر و سور

زمانی نبودی ز بهرام دور

چو آن نامه بر خواند بهرام گور

به دلش اندر افتاد زان کار شور

بگویم که آن کرد بهرام گور

به مردی و دانایی و فر و زور

همی‌بشکند عهد بهرام گور

بدان تازه شد کشتن و جنگ و شور

اگر شیر جنگی بتازد بگور

کنامش کند گور و هم آب شور

درود خداوند دیهیم و زور

بدان کو نجوید ببیداد شور

به یزدان که او داد دیهیم و زور

خداوند کیوان و بهرام و هور

نزاید جز از مرگ را جانور

اگر مرگ دانی غم من مخور

همان بس که من شیر بینم ز دور

نه مهبود بینی تو زنده نه پور

چوشد مرز هیتالیان پر ز شور

بجستند از تخم بهرام گور