بیا که همره موسی شویم در که طور

پی کلیم خدا آن مخاطب طوری

که دامنم بگرفته است و می کشد عشقش

چنانچه گرسنه گردد کنار کندوری

دلی در سینه دارم بی‌سروری

نه سوزی در کفِ خاکم، نه نوری

بگیر از من که بر من، بارِ دوش است

ثوابِ این نمازِ بی‌حضوری

شاید از سیل قهستان برخوری

باز در آغوش طوفان پروری

چندی گُزیده یار ز من دوری

افزوده شور بختِ مرا شوری

چون بیندم به خویش فزون مشتاق

از من فزون کند بتِ من دوری

آری مجرّبست که در هر باب

[...]

ز راه بزرگی و دانشوری

ز لطف و ز مهر و ادب پروری

غیر خونابه چه خوردی ز می انگوری

راحت روح طلب کن ز می‌منصوری

بخور آن می‌که کند تقویت عقل و روان

مخور آن باده که بر عقل دهد رنجوری

جز که از عقل نگردی بسعادت نزدیک

[...]

گفت برادر تو مرا یاوری

پشت و پناه من غم‌پروری

غمی را ره ببندم با سروری

سلیمانی پدید آرم ز موری

براهی در، سلیمان دید موری

که با پای ملخ میکرد زوری