کشیدی روز هم زان آه چندی

شدی ابرش به سر سایه فکندی

بگویم خوش بود شرط ست و چندی

ورا زین دنبه سازم پوزبندی

کسی بانگی بنشنیدی به چندی

مگر از خسته ای یا دردمندی

کشم تا چند از تو مستمندی

چو سگ، بر آستانم چند بندی

مگر با من به پاکی عقد بندی

که از پستی نخیزد سر بلندی

بیا که می‌کُشدم درد آرزومندی

طبیب درد منی در بمن چه می‌بندی

مرا گریز چو از بندگی میسر نیست

تو را گزیر نباشد هم از خداوندی

ز بس که غیرت حسنت غیور کرد ای شمع

[...]

دلم خواهد که دفع هر گزندی

بسوزد بر سرت همچون سپندی

عجب حالی است عشق و دردمندی

که با پستی کشد کار بلندی

فرو رفتی بداغ دردمندی

به پستی رو نهادی از بلندی

گه قلم را به خاک افگندی

گه ورق را ز یکدگر کندی

سنگ ازان آستان شه کندی

بردی و خود به سویش افگندی

بر در درج قفل زدم یک چندی

عاقبت داد گشادش بت شکر خندی

سخت از ذوق گرفتاری من می‌کوشد

دست و بازوی کمندافکن وحشی بندی

لطفِ ممتاز کن آماده که آمد بر در

[...]

کیری بطلب که از بلندی

بر دوش فلک کند کمندی

به تاج نامداری سربلندی

به زنجیر عدالت ظلم بندی

به تاج خویش دادش سر بلندی

به تشریف شریفش ارجمندی

بسا درویش را کز هوشمندی

سریر جاه بخشد سربلندی

ز پرویز اربدینسان دردمندی

از اینجا تا سپاهان نیست چندی

مرا گفتی چو دل در عشق بندی

دهد عشقت به آخر سر بلندی

آن گاه رسی به سر بلندی

کایمن شوی از نیازمندی

ای سرو سهی که بر سمندی

پیشت دو جهان بگو به چندی

بنگر که چه رستخیز برخاست

زین شور که در جهٰان فکندی

افکنده‌ای از دوال فتراک

[...]