دل به قید جسم از علم یقین بیگانه ماند

کنج ما را خاک خورد از بسکه در ویرانه ماند

سبحه آخر از خط زنار سر بیرون نبرد

درکمند الفت یک ریشه چندین دانه ماند

در تحیر رفت عمر و جای دل پیدا نشد

[...]

از سینه دل رمید و بزلف تو رام ماند

مرغ از قفس پرید و گرفتار دام ماند

می گفتمش غم دل و، عمدا نکرد گوش؛

تا غیر آمد و، سخنم ناتمام ماند!

از ساقی سپهر فغان، کز جفای او

[...]

در عمل عمال مار ارقم اند

در گرفتاری چو پور ادهم اند

هستی و نیستی که عین هم‌اند

ذات و وصف خدای ذوالنعم‌اند

کنون در زمانه پناهم نماند

شدم بنده چون پادشاهم ماند

حق آن روحانیانی با هم اند

که به جان حمال عرش اعظم اند

سفرپیشگان رنجبر مردم‌اند

که در راه و بیراه سر در گم‌اند